Πήλιο: Σε μια εξερεύνηση του μαγικού βουνού
Ζούμε σε μια πανέμορφη χώρα. Είναι αλήθεια. Η Ελλάδα, με τα αμέτρητα (για τους κοινούς θνητούς) νησιά, τις ακτές, τα βουνά και τα λαγκάδια της. Που κρύβει άλλα τόσα διαμαντάκια. Τα οποία, ευτυχώς, έχουν γλιτώσει για την ώρα την αθρόα προσέλευση τουριστών. Σαντορίνη, μοιάζεις πανέμορφη, αλλά αποτελείς παράδειγμα προς αποφυγή. Εγώ μιλάω για εκείνα που αξίζουν την επίσκεψη σε μια all season περίοδο. Που μπορούν να συνδυάσουν το γαλάζιο της θάλασσας με το πράσινα στα δέντρα του βουνού. Για σας και μόνο, εάν δεν είχατε ποτέ την ευτυχία να το επισκεφτείτε, σας παρουσιάζω το Πήλιο!
Ο τίτλος με προδίδει, αλλά πες την αλήθεια. περίμενες ακόμη ένα νησί, έτσι; Μα δε χόρτασες σοκάκια, καλντερίμια, σπίτια λευκά και στενά; Σου έχω μιλήσει ήδη για την Αίγινα, τη Λέσβο και την Κεφαλλονιά (φυσικά δε θα μείνουμε μόνο σε αυτά).
Αλλά, ας βρεθούμε κάπου αλλού, εκεί που νέοι μύθοι γεννήθηκαν. Από εκεί που ξεκίνησε ένα από τα μεγαλύτερα ταξίδια της αρχαιότητας. Στο μέρος που η φαντασία προϋπήρχε και η πραγματικότητα δύσκολα θα επιβίωνε. Μέσα στην πλούσια βλάστηση να συνθέτει ποικίλες βουκολικές εικόνες. Με τα μικρά και μεγάλα χωριά του, τα κρυμμένα δρομάκια και τη μυρωδιά αλατιού πριν φτάσεις τη θάλασσα. Αυτό είναι το Πήλιο, το «βουνό των Κενταύρων».
Επιλογή τοποθεσίας «Πήλιο», Google Maps βόηθα
Στο Νότο ο Παγασητικός κόλπος, στο Βορρά το βρέχει το Αιγαίο Πέλαγος. Το μπαλκόνι της φύσης στην πόλη του Βόλου. Η «άλλη Χαλκιδική» της πόλης, όπως αρέσκομαι να λέω συχνά αστειευόμενος. Του ενός ποδιού βέβαια αλλά ιδανικό για σύντομες αποδράσεις, είτε προς το Πέλαγος είτε κατά μήκος του Κόλπου.
Στο Πήλιο είχα την τύχη να βρεθώ αρκετές φορές από μικρή ηλικία. Κυρίως για χειμερινές διακοπές, αλλά δεν άργησε να δοθεί και η ευκαιρία για τις βουτιές του καλοκαιριού. Για να ανακαλύψω πως στη σκιά του βουνού κρύβονται αρκετοί θησαυροί.
Σας υποσχέθηκα ιστορίες και μύθους, μήπως κάποιες αποκαλύψεις; Στο Πήλιο λοιπόν λέγεται ότι κατοικούσαν οι Κένταυροι, μυθικά πλάσματα με μισή μορφή ανθρώπου και μισή αλόγου. Βολικό για να σκαρφαλώνουν και να τρέχουν με άνεση. Λιγότερο άνεση όταν θέλανε να ξαποστάσουν και να κοιμηθούν, θα συμπληρώσω. Ανάμεσα σε αυτούς ξεχώριζε ο Χείρωνας, ένας Κένταυρος που έμελλε να διδάξει προσωπικότητες όπως ο Αχιλλέας και ο Ασκληπιός.
Το χειμώνα σκαρφαλώνουν στο Πήλιο, το καλοκαίρι τους παίρνει η κατηφόρα
Όπως ανέφερα και στην αρχή, το Πήλιο διαθέτει ένα πρακτικό πακέτο που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες κάθε ταξιδιώτη. Θέλεις σαλέ και σοκολάτα μαντάμ, το Πήλιο με τα καταφύγια και τα πανέμορφα χωριά του σε περιμένει να το ανακαλύψεις. Θέλεις να πάρεις φόρα και να νιώσεις την αλμύρα στα μαλλιά σου; Το Πήλιο είναι πάλι εδώ για να γεμίσει μπαταρίες!
Εγώ λοιπόν θα πάρω την πρωτοβουλία να σου αναφέρω μερικά από αυτά που έχω επισκεφτεί. Ορισμένα αρκετές φορές στο παρελθόν, αλλά και τελευταία, να, τον προηγούμενο Αύγουστο του 2019. Αυτά που εγώ προσωπικά ξεχωρίζω!
Και πάνω από την πόλη του Βόλου, στέκει η πρώτη εικόνα του Πηλίου, το χωριό της Πορταριάς. Το πιο γνωστό κεφαλοχώρι στο Πήλιο, περίπου 12 χλμ. από την πόλη του Βόλου. Με την έντονη βλάστηση, την ξεχωριστή αρχιτεκτονική των πολυτελών αρχοντικών του και το εναρμονισμένο φυσικό περιβάλλον, συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο. Εδώ πραγματοποιείται και το έθιμο του «Πηλιορείτικο Γάμου», που σηματοδοτεί το τέλος του Αυγούστου και συνάμα του καλοκαιριού (κλαψ..).
Στην ευρύτερη περιοχή της Πορταριάς, το καταπράσινο φυσικό τοπίο της και τα πηλιορείτικα αρχοντικά κυριαρχούν στον οικισμό, δίνοντας μια άλλη αύρα στην παράδοση της περιοχής. Άλλωστε, η ιστορία του χωριού είναι γεμάτη σημαντικές στιγμές, καθώς γνώρισε στιγμές ιδιαίτερης άνθησης ως πολιτισμικό και εμπορικό κέντρο. Απόδειξη αυτών, η μεγαλοπρέπεια στις κατοικίες της Πορταριάς.
Από την Πορταριά, πηγαίνουμε πιο νοτιοανατολικά. Για τις Μηλιές θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά δε θέλω να κάνω διακρίσεις από τα υπόλοιπα χωριά. Αλλά, κάθε φορά που κάποια συζήτηση θα πάει στο θέμα του Πηλίου, αυτό το χωριό έρχεται πρώτο στο μυαλό μου. Με ιδιαίτερη φυσική ομορφιά , το ενδιαφέρον στρέφεται στην αρχιτεκτονική του που ξεχωρίζει. Χαρακτηριστικά είναι τα υπέροχα αρχοντικά του, με μακρόχρονη ιστορία που φτάνει και πριν την επανάσταση του 1821. Εκεί βέβαια βρίσκεται και μεγάλη βιβλιοθήκη με αρκετό υλικό από την προ και μετά επαναστατική περίοδο.
Για τους λάτρεις της πεζοπορίας, από τις Μηλιές υπάρχουν αρκετές κοντινές και μακρινές διαδρομές μέσα από μονοπάτια. Αλλά το πιο αξιοσημείωτο σημείο επίσκεψης είναι ο «Μουτζούρης», το τρενάκι θρύλος στο Πήλιο. Κάθε χρόνο, τη θερινή περίοδο μέχρι τα τέλη του Οκτώβρη, πραγματοποιεί τη διαδρομή Βόλου – Μηλιές, με αργούς ρυθμούς, ταξιδεύοντας μέσα στο χρόνο.
Πιο ψηλά, για τη Μακρυνίτσα ή αλλιώς το «μπαλκόνι του Πηλίου», όπως το αποκαλούν ντόπιοι και επισκέπτες. Ένας διατηρητέος ορεινός οικισμός, κτισμένος κατά μήκος της πλαγιάς του βουνού. Πέτρινα γεφύρια και κρήνες με τρεχούμενα νερά, συνθέτουν ένα βουκολικό σκηνικό, που σε γαληνεύει και κάνει το χωριό ξεχωριστό. Επίσης, η θέα στον Βόλο είναι πανέμορφη, είτε βρεθεί κάποιος το πρωί, είτε τις βραδινές ώρες. Χιλιάδες φώτα να ανάβουν στους δρόμους, τα σπίτια, στα μαγαζιά και εσύ να βλέπεις από ψηλά.
Το σημείο που ξεχωρίζει για τη θέα στον Παγασητικό κόλπο, βρίσκεται στο επονομαζόμενο «παζάρι», την κεντρική πλατεία του χωριού. Ακόμη, ιδιαίτερη είναι και η πλακόστρωτη πλατεία «Μπράνη», που αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη. Επιπλέον, μια επίσκεψη στη Μακρυνίτσα θα αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία, αν συνδυαστεί με τη γιορτή των «Μάηδων». Ένα έθιμο που στο Πήλιο συνδέεται με πανάρχαιους Διονυσιακούς μύθους
Με μια απότομη στροφή για το βορειοανατολικό κομμάτι, κατευθυνόμαστε στο χωριό της Τσαγκαράδας. Ένα ακόμη κεφαλοχώρι, που βρίσκεται μισό χιλιόμετρο από τη θάλασσα. Αλλά αυτό μη σε ξεγελάσει, οι δρόμοι της απαιτούν τη μέγιστη προσοχή στην οδήγηση! Το χωρίο αποτελεί σύνολο τεσσάρων οικισμών, με ονόματα βασισμένα στις εκκλησίες που βρίσκονται εκεί. Όπως Αγία Παρασκευή, Ταξιάρχες, Αγία Κυριακή και Άγιος Στέφανος. Έτσι εξηγούν σήμερα κάποιοι και την προέλευση της ονομασίας του χωριού, με βάση τα «τσαγκάρια» των τσιγγάνων (σκηνές, κοινότητες), ενώ μια άλλη ερμηνεία θέλει να ταυτίσει την ονομασία με τη λέξη «τσαγκάρ» (όμορφη τοποθεσία στα σλάβικα).
Και δεν έχουν άδικο, μιας και το χωριό της Τσαγκαράδας είναι ιδιαίτερα ξεχωριστό. Με τα πηλιορείτικα πέτρινα σπίτια, τις καστανιές και τους μεγάλους πλάτανους (εδώ βρίσκεται και ένας από τους παλαιότερους της Ελλάδας – αν μπορούσε να μιλήσει, πόσα θα μας έλεγε). Σε όποιον οικισμό και να κάτσεις, αν αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο και ακολουθήσεις το πρώτο μονοπάτι, για λίγο να «χαθείς», σύντομα θα γίνεις ένα με την αρμονία του τοπίου. Με θέα το γαλάζιο του Αιγαίου.
Πολύ κοντά βρίσκεται ο Κισσός, βυθισμένος στο βουνό, πίσω από καστανιές και οξιές, για φυσική σκιά το καλοκαίρι και προστασία από λοιπές καιρικές συνθήκες για τις υπόλοιπες εποχές. Στην κεντρική πλατεία του χωριού βρίσκεται μια από τις σπουδαιότερες βασιλικές στο Πήλιο, καθώς χρονολογείται από το 17ο αιώνα μ.Χ. Και για να βάλουμε τις αρχαιολογικές γνώσεις σε εφαρμογή, για αυτούς που δε ξέρουν, βασιλική λέγεται ο αρχιτεκτονικός τύπος κτιρίου που εφαρμόστηκε στις χριστιανικές εκκλησίες, μετά από έντονη χρήση στα δημόσια κτίρια των Ρωμαίων. Αν και πρέπει να τον είχαν εφαρμόσει πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες (βλέπε “Βασίλειος Στοά” των Αθηνών), αλλά δε μας ενδιαφέρει τόσο.
Που σας άφησα; Α ναι, στον Κισσό, στο χωριό κρυμμένο στο πράσινο, γεμάτο καλντερίμια, αρχοντικά και κρήνες κατασκευασμένες από πέτρα. Κλασσικό παραδοσιακό ελληνικό χωριό θα σημειώσω! Εδώ λέγεται ότι δίδαξε ο Ρήγας Φεραίος, για αυτό θα πετύχεις σίγουρα και μια προτομή του.
Καλά τα χωριά, αλλά μπάνιο που θα κάνουμε στο Πήλιο;
Βρίσκεσαι στο Βόλο ή την Πορταριά και δε θέλεις πολλές μετακινήσεις; Ακολούθησε τους δρόμους κατά μήκος της παραλιακής με θέα τον Παγασητικό Κόλπο. Έχεις αντοχές για κάτι λίγο πιο όμορφο και με ατίθαση, άγρια ομορφιά; Αφού αποφασίσεις να κατευθυνθείς με βάση την Επαρχιακή οδό Πορταρίας – Ζαγόρας, οπλίσου με υπομονή και καλά αντανακλαστικά, γιατί οι δρόμοι στο Πήλιο είναι αρκετά απότομοι. Αλλά, σύντομα θα σε ανταμείψουν!
Παπά Νερό, Άγιος Ιωάννης, Νταμούχαρη, Φακίστρα, Μυλοπόταμος είναι μερικές από τις πιο ξεχωριστές παραλίες του Βορειοανατολικού Πηλίου. Θέλεις στοιχεία για την κάθε μια ξεχωριστά, έτσι;
Άγιος Ιωάννης: Το παραθαλάσσιο αυτό χωριό διαθέτει ότι πιο κοντινό σε βραδινή διασκέδαση για την περιοχή του Βορειοανατολικού Πηλίου. Αλλά και η παραλία του, που εκτείνεται σε μια μεγάλη ακτογραμμή, δε μένει απαρατήρητη. Από νωρίς το πρωί, σφύζει από κόσμο σε μια παραλία που αλλάζει ενίοτε από χαλίκι σε λεπτή άμμο.
Παπά Νερό: Σε κοντινή απόσταση από τον Άγιο Ιωάννη, με το κάμπινγκ να χωρίζει την περιοχή, βρίσκεται η παραλία του Παπά Νερό. Αντί για άμμο, μικρά χαλίκια, στα οποία βυθίζεται η σαγιονάρα, καθώς παλεύεις να προχωρήσεις. Πέταξέ την και τρέχα να βουτήξεις!
Πλάκα: Το βολικό με κάποιες παραλίες του Πηλίου είναι ότι δε χρειάζεται να κινηθείς σε μεγάλες αποστάσεις. Όπως και το Παπά Νερό, η Πλάκα βρίσκεται από την άλλη πλευρά του Αγίου Ιωάννη. Αλλά για να τη επισκεφτείς, πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου επικίνδυνες αποστολές. Είτε θα περάσεις σκαρφαλώνοντας σε βράχια, είτε θα πάρεις το αμάξι, θα παρκάρεις ακριβώς πάνω από την παραλία και θα αρχίσεις την κατάβαση. Αρκετά απότομη, αλλά αξίζει να κάνεις έστω και μια φορά τη διαδρομή, μέσα από τους ελαιώνες! Μέχρι να φτάσεις σε μια ακόμη παραλία με μικροσκοπικά χαλίκια!
Νταμούχαρη: Χωρισμένη σε δύο κομμάτια, το λιμάνι και την παραλία για κολύμπι, η Νταμούχαρη κρύβει μια γλυκιά μελαγχολία, καθώς την παρατηρείς. Εδώ γυρίστηκε άλλωστε και σκηνή για την ταινία Mamma Mia! Γαλάζια νερά με βράχια που την περιβάλλουν αριστερά και δεξιά. Από κάποια, αν είσαι τολμηρός κάνεις μια βουτιά, σε άλλα που η φύση έχει καταφέρει να αναπτυχθεί, ξεκίνα να σκαρφαλώσεις μέσα στο πράσινο. Και απόλαυσέ την από ψηλά!
Φακίστρα: Προσωπικά, τη θεωρώ must επιλογή για επίσκεψη και κολύμπι. Αλλά έχε αυτό στο μυαλό σου: το μονοπάτι για την παραλία είναι αρκετά δύσβατο, οπότε η κατάβαση με αθλητικά παπούτσια κρίνεται απαραίτητη! Κι αν δε μπορείς να κουβαλήσει πράγματα, δε χάθηκε ο κόσμος! Σίγουρα θα καταφέρεις να βρεις μέρος υπό τη σκιά των βράχων. Άγρια ομορφιά, σε ανοργάνωτη και συνάμα παρθένα παραλία, η Φακίστρα έχει μπει πια στις αγαπημένες μου!
Για να μη ξεχάσω, σου έχω μερικές χρήσιμες συμβουλές:
- όπως ανέφερα και πριν, οι δρόμοι είναι αρκετά απότομοι και τα χιλιόμετρα στον χάρτη σε ξεγελούν. Μπορεί να σου βγάζει ένα αριθμό χιλιομέτρων από το Βόλο στην βόρεια πλευρά του Πηλίου που να σου φαίνεται αστεία αλλα… κράτα μικρό καλάθι! Την ώρα στο τιμόνι της έχεις σίγουρη!
- οι παραλίες του Πηλίου προς τον Παγασητικό δεν έχουν θέματα με μποφόρ, η θάλασσα λάδι. Στο βορειοανατολικό Πήλιο όμως, τα κύματα είναι συχνό θέαμα στις παραλίες, που ενδείκνυται για ανθρώπους που θέλουν να χαλαρώσουν ή προβληματίζονται για να μπουν στη θάλασσα. Εγώ πάντως, το διασκεδάζω κάθε φορά σα μωρό παιδί!
- οι τιμές στο χωριό του Αγίου Ιωάννη χαρακτηρίζονται ιδιαίτερα τσιμπημένες. Μια καλή σκέψη είναι να κάνετε αγορές από τα σουπερ μάρκετ και τα βενζινάδικα του Βόλου για να γλιτώσετε αρκετά από τα έξοδα εκεί.
- και φυσικά, μη παραλείψεις να επισκεφτείς τον Βόλο, είτε πριν είτε μετά την εκδρομή σου στο Πήλιο. Το μέρος που έμελλε να γίνει σημείο αναχώρησης του Ιάσονα και των Αργοναυτών για το μεγάλο τους ταξίδι. Έχουν και ομοίωμα του πλοίου, η Αργώ του Βόλου κοντά στο λιμάνι. Και άλλα περισσότερα να ανακαλύψεις!
Πήλιο, ήσουν και θα είσαι υπέροχο!
