Καθώς το 2019 φεύγει πια, δειλά δειλά
Όπως και πέρσι, πριν μπει στο χρονοντούλαπο κάθε ανάμνηση του 2018, καλή και άσχημη, ενδιαφέρουσα και ανιαρή, εντυπωσιακή και μελαγχολική, μα σίγουρα μοναδική, είχα κάνει μια ανασκόπηση για τις περιπέτειες που είχα την τύχη να ζήσω. Τα ταξίδια που προέκυψαν χωρίς να υπολογίσω, έτσι ξαφνικά, συχνά κι ανέλπιστα. Μαζί με τη δημιουργία αυτού του blog που μετράει πια ενάμιση χρόνο ζωής. Μαζί με αυτές του 2019.
Αφού μας αποχαιρέτησε το 2018, για να γνωρίσουμε καλύτερα το 2019, ήρθε και η δική του ώρα. Να θυμηθούμε πως πέρασε κι αυτή η χρόνια, για άλλους γρήγορα, για άλλους αργά και βασανιστικά, μα στο τέλος, επιβιώσαμε, παρόλα αυτά! Καιρός να αποτιμήσουμε τα γεγονότα, στα οποία γίναμε πρωταγωνιστές, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας, τις εμπειρίες που αποκομίσαμε, τα κομμάτια του εαυτού μας που χάσαμε στην πορεία. Πήραμε κάποιο πολυπόθητο update σαν άτομα ή μόνο στο νέο λογισμικό του κινητού μας; Βγήκαμε πιο δυνατοί από τις όποιες δυσκολίες συναντήσαμε; Κι αν ναι, πως νικήσαμε τους δράκους μας;
Όσο για εμένα, συνέβησαν πολλά. Σε μια χρονιά, που μπορώ να την χαρακτηρίσω ως την πιο ασταθή χρονιά της ζωής μου (μέχρι στιγμής), μετακόμισα, ταξίδεψα, μετακόμισα ξανά, περιπλανήθηκα και να’ μαι πάλι εδώ για διακοπές. Όμως έκανα πράγματα. Έζησα νέες εμπειρίες, για τις οποίες με έτρωγε μια φοβία, χωρίς λόγο. Απλά, το άγνωστο πάντα θα μας ανησυχεί και καθετί πρωτόγνωρο, θα μας αγχώνει. Εγώ, δυστυχώς, είμαι ένας από αυτούς.
Φλώρινα
Ένας μήνας στους μείον. Ένα μέτρο και χιόνι, η σόμπα να καίει συνεχώς, και σαβανωμένος καθημερινά να πραγματοποιώ το δρομολόγιο σπίτι – δουλειά – σπίτι και με ένα ζευγάρι παγοπέδιλα για φτάσω στο καφέ. Όμορφή πόλη να επισκεφτείς, δύσκολη όμως η ζωή για κάποιον νέο που ψάχνει για κάτι παραπάνω. Είχα γράψει και ένα συνοπτικό άρθρο για αυτή την μικρή πόλη της Δυτικής Μακεδονίας.
Ρώμη
Δε θα πω ψέμματα, ήταν το μοναδικό ταξίδι που είχα κανονισμένο. Θα σκεφτείς λοιπόν “θέλεις βρε φίλε να μοιραστείς εμπειρίες από διάφορα μέρη και δεν έχεις πάει στη Ρώμη; Στη Ρώμη;”. Συμπάθα με, αλλά για μένα, ήταν η εύκολη λύση. Σαν ανάποδος άνθρωπος, είχα επισκεφτεί πρώτα τη Σικελία και είχα αμελήσει τη Βόρεια Ιταλία και την πρωτεύουσα της χώρας. Να είναι καλά ο φίλος Δημήτρης που επέμενε να δει το Κολοσσαίο, να περπατήσει στην Trastevere και να φωτογραφηθεί στη Fontana Di Trevi. Με τον καιρό να είναι με το μέρος μας, το πρώτο ταξίδι της χρονιάς στέφθηκε με επιτυχία και αρκετές γνωριμίες. Και έσβησα ένα μέρος από την bucket list μου!Μπορείς να πάρεις μια γεύση εδώ.
Νάπολη
“Ξανά Ιταλία;” Ξανά, θα σου γράψω. Άλλωστε, οι δύο πόλεις είναι τελείως διαφορετικές. Περισσότερη κουλτούρα η μία, νοστιμότατο φαΐ η άλλη. Εκεί γεννήθηκε η πίτσα άλλωστε! Το ταξίδι στη Νάπολη αποτέλεσε το πιο αυθόρμητο ταξίδι της χρονιάς από πολύ νωρίς. Κανονίστηκε και οργανώθηκε μια εβδομάδα πριν την πτήση. Και τα άτομα της παρέας γνωρίστηκαν για πρώτη φορά στη Νάπολη. Προσωπικά, εγώ πέρασα υπέροχα σε εκείνο το ταξίδι. Πίτσες, aperol con spritz, φοιτητοκαταστάσεις… και Πομπηία. Βγάλαμε και άλλο ένα μέρος από τη bucket list!
Κεφαλλονιά
Αυθόρμητη κι αυτή η περιπλάνηση! Άνοιξη σε νησί; Κι όμως, παραμένει πανέμορφο! Αν και οι όποιες ελπίδες για μπάνιο σε κάποια παραλία του κόπηκαν απότομα από την πρώτη μέρα λόγω δυνατού αέρα και του καιρού που δεν το επέτρεψε. Υπόσχεση λοιπόν, να επιστρέψω καλοκαίρι!
Δουβλίνο
Έμελλε να αποτελέσει την πρώτη αυθεντική solo ταξιδιωτική εμπειρία μου, αν και ήταν για το περιορισμένο χρονικό διάστημα των τεσσάρων ημερών. Μια ανησυχία πριν την απογείωση, μια περιέργεια για νέα πράγματα, μια γλυκιά νοσταλγία όταν συναντήθηκα με παλιό γνωστό που μένει εκεί και δεν το γνώριζα (είδες τα Social Media πως βοηθάνε καμιά φορά;). Περιπλανώμενος στο Δουβλινο, έμαθα πως η παρέα μπορεί να αποτελέσει το συνοδευτικό κομμάτι για ένα ταξίδι και όχι απαραίτητα η αφορμή. Φυσικά, η πρώτη φορά είναι πάντα η πιο δυσκολη.
Αίγινα
Σε κοντινή απόσταση από το λιμάνι του Πειραιά (ούτε μια ώρα με το πλοίο) αυτό το νησί του Αργοσαρωνικού ήταν η εισαγωγή μου στο καλοκαίρι που μας πέρασε. Ιδανικό για μονοήμερη εκδρομή, αν βιάζεσαι, με αρκετές παραλίες να διαλέξεις και να επισκεφτείς. Εγώ πάντως άφησα μερικές για την επόμενη φορά!
Πρέβεζα – Λευκάδα
Αν και το καλοκαίρι μου ξεκίνησε με εκδρομές σε νησιά, σκέφτηκα να κάνω τη διαφορά: καθώς τα καταλύματα για ένα ΠΣΚ ήταν περιορισμένα και μακριά από τη χώρα του νησιού της Λευκάδας, βρήκα την εύκολη λύση της Πρέβεζας. Ούτε μισή ώρα από το νησί, είδα και την πόλη με τα πολλά της κάστρα, κολύμπησα και στις παραλίες του νησιού, εξερεύνησα τις πηγές του Κάτω Κόσμου στην επιστροφή. Πλούσιο το πρόγραμμα!
Πήλιο
Και για να σου δείξω πόσο εναλλακτικός είμαι, έφυγα πριν τον Δεκαπενταύγουστο για camping στο Βόρειο Πήλιο. Το έχω ζήσει αρκετές φορές στη χειμερινή του έκδοση και μονάχα μια φορά σε καλοκαιρινό mood πριν μια δεκαετία (πως περνάνε τα χρόνια…) οπότε κι αυτό το ταξίδι ήρθε να μου θυμίσει ότι είχα ξεχάσει.
Μπρίστολ
Ένα σύντομο πέρασμα από την πόλη του Banksy, στάση μιας νύχτας για εξερεύνηση. Σε ένα από τα πιο σημαντικά λιμάνια της Αγγλίας, πριν βρεθώ για πρώτη φορά να εργάζομαι (και όχι να σπουδάζω) επί Βρετανικού εδάφους. Κάποια στιγμή θα σας γράψω και για αυτή την εμπειρία.
Νέα Υόρκη
Το πιο σημαντικό όμως ταξίδι, θα γινόταν περνώντας πάνω από τον Ατλαντικό. Για πρώτη φορά, μετά από αλλεπάλληλες αλλαγές αεροπλάνων και καθυστερήσεις στα αεροδρόμια, έφτασα στο JFK. Κι όλες οι ταινίες, σειρές και κάθε αμερικανικό προϊόν έχω ψυχολογικά “καταναλώσει”, πήρε σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια μου. Για αυτό, η περιπλάνησή μου, κράτησε μέρες, μέσα και έξω στο μετρό, μπροστά από τη Γέφυρα του Μπρούκλιν και μέσα στο Central Park, αλλά και στην κορυφή του Empire State Building. Διαβάστε το πρώτο… αλλά και το δεύτερο μέρος αυτής της εμπειρίας. Δε χωρούσαν φυσικά όλα σε ένα!
Εδιμβούργο
Από την πόλη που βρισκόμουν, το Λονδίνο απείχε περίπου μιάμιση ώρα με το Λονδίνο. Ευκαιρία λοιπόν, είχα σκεφτεί, να εκμεταλλευτώ κάθε πτήση από οποίο αεροδρόμιο υπάρχει για να ταξιδέψω κάπου. Αν και αρκετοί θα με απέτρεπαν, άλλοι θα προτιμούσαν να απολαύσουν το φως και τη ζέστη του ήλιου, εγώ τράβηξα για τον Βορρά. Σε μια από τις πιο σημαντικές πόλεις της Σκωτίας. Για ακόμη μια φορά, μόνος. Είχα αποκτήσει βλέπεις πλέον την άνεση!
Γλασκώβη
Σε ένα ακόμη πέρασμα, αυτή τη φορά από την προηγούμενη πρωτεύουσα της Σκωτίας, τη Γλασκώβη, είχα την τύχη να δω και μια άλλη εικόνα του Βορρά. Πιο βιομηχανοποιημένη, πιο σύγχρονη, αλλά εξίσου μουντή και γκρίζα. Η Γλασκώβη να φοράει τα γιορτινά της. Εκεί που γνώρισα νέο κόσμο και είδα πράγματα καινούργια!
Βουκουρέστι
Για το κλείσιμο, άφησα μια γνώριμη πόλη, που είχα επισκεφτεί πριν μια δεκαετία και κάτι παραπάνω. Ανήλικος τότε, η πόλη στο μυαλό μου είχε καταγραφεί διαφορετικά. Τώρα πια, θα έβλεπα ένα Βουκουρέστι φωτεινό, ένα Βουκουρέστι συννεφιασμένο, ένα Βουκουρέστι ιδιαίτερο, εν Βουκουρέστι ξεχωριστό.
Τι έμαθα αυτή τη χρονιά;
Να εκτιμώ το χρόνο μου διαφορετικά. Όχι εγωιστικά, αλλά πιο αποτελεσματικά. Θέλω περισσότερη προσπάθεια, ακόμη, είναι η αλήθεια.
Να λέω περισσότερα ΝΑΙ σε πράγματα που θα με ξεκολλάνε από την άνεσή μου. Άλλωστε όλη τη χρονιά δεν κάθισα για πολλές μέρες σταθερός σε ένα σημείο.
Να ψάχνω στα απλά πράγματα τη διαφορά κι όχι στις υπερβολές που μας ταΐζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ξέρεις τι αξία έχει να πάρεις την παρέα σου για να εξερευνήσετε ένα μέρος με τη λογική της εξερεύνησης του αγνώστου και όχι μια χιλιοφωτογραφημένης τοποθεσίας που πλέον έχει καταλήξει ένα ακόμη αξιοθέατο.
Να ψάχνω ανθρώπους που μοιράζονται παρόμοιες ανησυχίες με εμένα. Φέτος ήταν η χρονιά που έγινα μέρος της μεγαλύτερης ταξιδιωτικής κοινότητας της Ελλάδας, του TravelVibe. Πόσα άτομα υπάρχουν εκεί έξω, που αγαπάνε τις περιπλανήσεις, πόσα άτομα είχα την τύχη να γνωρίσω και να μάθω περισσότερα από αυτούς. Αλήθεια, πόσες φορές βρέθηκα να κυκλοφορώ στην Αθήνα; Τέτοια κινητικότητα, ούτε στην προηγούμενη δεκαετία, αλλά περισσότερο σε αυτήν, που ολοκληρώνεται.
Την προηγούμενη χρονιά ήμουν διαφορετικός. Ο Χάρης του Γενάρη με τον Χάρη του Δεκέμβρη έχει τις διαφορές του. Σε αρκετά πράγματα. Εμφανή και μη. Όπως και ο Χάρης πριν μια δεκαετία. Όταν περνούσε τις πόρτες του πανεπιστημίου για πρώτη φορά.
Αυτή είναι η μαγκιά. Να λες, αυτή η χρονιά, όλη αυτή η περίοδος είχε τα καλά και τα κακά της. Μα επιβίωσα. Μα έπαθα. Μα έκλαψα. Μα έμαθα. Πάρε ένα μολύβι χαρτί, γράψε κάτω ότι σου χαράχθηκαν στη μνήμη. Και δες. Πόσο μακριά έφτασες ΚΑΙ φέτος;
Τα λέμε και το 2020!
