Ίμπιζα: Απόδραση στο κοσμοπολίτικο νησί της διασκέδασης
Για αρκετούς αποτελεί το απόλυτο νησί για clubbing και ξέφρενα πάρτι. Για άλλους, δεν είναι παρά ένα ακόμη εξωτικό σημείο αυτού του πλανήτη, με πανέμορφες παραλίες,μοναδικά τοπία και ντόπια κουζίνα.
Το νησί της Ίμπιζας αποτελεί μια παρεξηγημένη περίπτωση. Μέρος των Βαλεαρίδων νήσων της Ισπανίας, σημείο αναφοράς από τη δεκαετία του ’60, διαθέτει πολλά περισσότερα εκτός της έντονης διασκέδασης. Ξέρεις, για εκείνες τις στιγμές που απλά θέλεις να χαλαρώσεις, εκεί που σκάει το κύμα και η σκέψη σου ταξιδεύει. Η Ίμπιζα τα έχει όλα.
Άφιξη στο νησί
Για να βρεθεί κάποιος στο νησί,προσφέρονται δύο εναλλακτικές. Υπάρχει η δυνατότητα για αεροπορική μεταφορά (εντός της χώρας προσφέρονται αρκετές και συχνές πτήσεις από Μαδρίτη, Βαρκελώνη ή Βαλένθια), καθώς και ακτοπλοϊκώς από το λιμάνι της Βαρκελώνης. Εμείς προτιμήσαμε την εναέρια μεταφορά, πιο αργά το βραδύ μετά την περιπλάνηση στη Τζιρόνα. Σε λιγότερο από μισή ώρα βρισκόμασταν στο νησί!
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο, πήραμε το τελευταίο δρομολόγιο (ευτυχώς!) του λεωφορείου, καθώς η μεταφορά με ταξί δε συνέφερε οικονομικά. Πετύχαμε οδηγό που βρισκόταν σε εύθυμο mood διασκέδασης, καθώς φρόντισε να συνοδεύσει το σύντομο ταξίδι μας με ισπανικά τραγούδια και ενίοτε φωτορρυθμικά…! Ήταν η υποδοχή που χρειαζόμασταν! Αργότερα θα μαθαίναμε για την ύπαρξη original party bus που πηγαίνει τους τουρίστες σε κάθε γνωστό club του νησιού!
Η διαδρομή του λεωφορείο, που περνούσε μέσα από το κέντρο του San Antonio (το λιμάνι στο όποιο θα μέναμε κοντά) θα κατέληγε σε κεντρικό σταθμό της περιοχής. Από εκεί, με ταξί βρεθήκαμε στο σπίτι που έμελλε να γίνει η βάση μας για τις υπόλοιπες μέρες. Η επιλογή της τοποθεσίας; Με βάση την απόσταση από τις περισσότερες παραλίες καθώς αρκετές βρίσκονταν στην βορειοδυτική πλευρά του νησιού. Το περπάτημα όμως δεν το γλιτώσαμε!
Η ζωή στο νησί – Παραλίες, διαδρομές και διασκέδαση
Οι λίγες ώρες χαλάρωσης που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν ότι χρειαζόμασταν. Αποφασίσαμε να κατεβούμε στο κέντρο του San Antonio για να εξερευνήσουμε την περιοχή και να πάρουμε δυνάμεις με ένα καλό πρωινό. Στη συνέχεια, αρχίσαμε την αναζήτηση στις πιο γνωστές παραλίες του νησιού. Μια γρήγορη έρευνα στο χάρτη… και η πρώτη εξόρμηση επιλέχθηκε για την παραλία της Cala Comte!
Στα νοτιοδυτικά του νησιού, η Cala Comte αποτελεί μια ιδιαίτερη παραλία με συνδυασμό αμμώδους και βραχώδους επιφάνειας, με γαλανά νερά και εξαιρετική θέα από ψηλά. Κατά μήκος της μύτης που απλώνεται η παραλία, αρκετός κόσμος είχε απλώσει πετσέτα με ελάχιστες ανοιχτές ομπρέλες για να απολαύσει τον ήλιο. Να σημειωθεί ότι βρεθήκαμε εκεί στα μέσα του Σεπτεμβρίου. Summer forever!
Πολύ κοντά βρίσκεται beach bar για να καλύψει τις όποιες ανάγκες των επισκεπτών. Οι δικές μας καλύφθηκαν με το που βουτήξαμε στη θάλασσα! Για αρκετή ώρα κολυμπήσαμε στα ανοιχτά και χαλαρώσαμε αρκετά, μιας και οι «καλοκαιρινές διακοπές» δεν είχαν τελειώσει ακόμη.
Αλλά επειδή νηστικό αρκούδι δε χορεύει, επιστρέψαμε στο San Antonio για να προμηθευτούμε τα απαραίτητα (γρήγορο φαΐ και αλκοόλ, σόρυ μάνα!), να γεμίσουμε ενέργεια και να απολαύσουμε τη νυχτερινή ζωή της Ίμπιζας.
Η νύχτα είχε δύο πρόσωπα: το πρώτο περιλάμβανε ποτό και χορό στην περιοχή του San Antonio με πολλούς τουρίστες να έχουν ήδη αρχίσει να παραπατάνε, είτε μπαίνοντας είτε βγαίνοντας από κάθε μαγαζί. Σε αρκετά μαγαζιά το ωράριο έφτανε μέχρι τις 3 το πρωί, ενώ ο κόσμος μετακινούνταν σε άλλα σημεία της πόλης για τη συνέχεια του πάρτι. Όσο για τις εθνικότητες, εκεί υπήρχε μεγάλη ποικιλία!
Το δεύτερο περιλάμβανε μεταφορά και ξενύχτι σε ένα από τα πιο γνωστά club του νησιού υπό τη μουσική ενός από τους πιο γνωστούς DJs του κόσμου, Arvin Van Burren. Τα σκηνικά με τους τουρίστες παρόμοια, απλά ήταν περισσότερο ντυμένοι αλλά παρομοίως μεθυσμένοι.
Την επόμενη μέρα αποφασίσαμε να αλλάξουμε πορεία και κατευθυνθήκαμε προς τη βόρεια πλευρά του νησιού. Εκεί, μέσα σε ένα λεωφορείο που κυριολεκτικά έβραζε λόγω προβλήματος του κλιματισμού (δεν έχουν μόνο τα ελληνικά νησιά προβλήματα!) βρεθήκαμε σε μια πιο ιδιαίτερη παραλία, την Cala Salada.
Απλωμένη σε έναν κολπίσκο με τους επισκέπτες να επιλέγουν ενίοτε τους βράχους κι άλλοτε την άμμο για να λιαστούν, η Cala Salada φαντάζει μια ακόμη εξαιρετική επιλογή. Περιτριγυρισμένη από πευκόφυτους λόφους με τα τυρκουαζ νερά της, ενώ στο βάθος μικρά ιδιωτικά πλοιάρια είχαν ρίξει άγκυρα.
Μπορεί να μη διαθέτει ιδιαίτερα οργανωμένο bar, αλλά πλανόδιοι πωλητές είχαν στήσει πρόχειρο stand για ποτά και κοκτέιλ (δοκιμάσαμε ένα από τα καλύτερα mojito), ενώ άλλοι επιδίδονταν σε προβολή ρούχων κι αξεσουάρ για να τραβήξουν τα βλέμματα. Έχετε δει ποτέ σας πωλήτρια να δοκιμάζει ρούχα και να κάνει πασαρέλα μπροστά σας για να κερδίσει τις εντυπώσεις; Εγώ πάντως όχι! Σύντομα θα έβρισκε πελάτες ανάμεσά μας!
Αφού απολαύσαμε μια ακόμη, μαγευτική παραλία του νησιού και βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες με τη θέα από ψηλά, επιστρέψαμε στο San Antonio. Έπρεπε να προλάβουμε ένα γεγονός για το οποίο ενθουσιάζονται αρκετοί επισκέπτες στο νησί: τη δύση του ηλίου , το ηλιοβασίλεμα της Ίμπιζας.
Για μια πιο ξεχωριστή κι ανέμελη εμπειρία, καθίσαμε στην περιοχή του Café Del Mar με ποτά στο χέρι ενώ όλο και περισσότεροι επισκέπτες είχαν αρχίσει να μαζεύονται στη περιοχή. Ο ήλιος στον ορίζοντα είχε αρχίσει να ροδίζει ενώ οι πρώτες φωτογραφίες είχαν αποτυπώσει την αλλαγή χρωμάτων σε θάλασσα και ουρανό στην οθόνη κάποιου κινητού ή φωτογραφικής μηχανής.
Όχι τόσο εντυπωσιακά όπως στη Σαντορίνη, αλλά με τη δικιά του αίγλη και μοναδικότητα. Λέγεται πως όταν ένα ηλιοβασίλεμα στην Ίμπιζα είναι τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο, με την ολοκλήρωσή του, ακολουθεί χειροκρότημα. Λες και συγχαίρουν κάποια αόρατη δύναμη για αυτό το φαινόμενο. Κι όντως, μόλις και η τελευταία ακτίνα του ήλιου βυθίστηκε, το παρευρισκόμενο πλήθος ξέσπασε σε επιφωνήματα και χειροκροτήματα.
Για τη συνέχεια, έπρεπε να γεμίσουμε τα άδεια μας στομάχια, οπότε τι καλύτερο από την τοπική κουζίνα; Ή τουλάχιστον κάτι παρεμφερές, μιας και καταλήξαμε να τρώμε μεξικάνικο! Ανάμεσα στις tortillas και τα chimichangas (Deadpool μόνο) δοκίμασα Molcajete (προφέρεται μολκαχέτε, να’ναι καλά τα μαθήματα ισπανικών!).
Τι είναι αυτό; Μια συνταγή λαχανικών με κρέας ή γαρίδες, βουτηγμένα μέσα σε πικάντικη σάλτσα και πιπεριές, συνοδευόμενη με τορτίγιες. Το ιδιαίτερο του σερβιρίσματος ήταν το πέτρινο «μπολ» μέσα στο οποίο σερβιρίστηκε το φαγητό, που θύμιζε γουδί για άλεσμα δημητριακών. Ένα γεύμα δηλαδή σαν από άλλη εποχή. Σούπερ!
Περιπλάνηση στην Παλιά Πόλη
Το επόμενο πρωί ήταν αφιερωμένο στο μικρότερο νησί των Βαλεαρίδων, τη Formentera (περισσότερα σε επόμενη δημοσίευση). Ένα μέρος της ημέρας όμως, λίγο πριν το τέλος της, αφιερώθηκε στην εξερεύνηση της παλιάς πόλης της Ίμπιζας (Eivissa), μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Για μερικές ώρες χαθήκαμε στα στενά της Dalt Vila, σε μια ανηφορική διαδρομή μέχρι το πυροβολείο, εκεί που ανταμειφθήκαμε έχοντας ολόκληρο το λιμάνι στο πιάτο μας. Από πάνω μας, σε ψηλότερο σημείο, βρισκόταν ο καθεδρικός ναός του Santo Domingo (κατασκευής 16ου αιώνα) να επιβλέπει την πόλη.
Για ακόμη μια φορά, είχαμε την τύχη να απολαύσουμε τη δύση του ηλίου, χωρίς όμως την ακολουθία χειροκροτήματος. Απλά μείναμε για μερικά λεπτά να αγναντεύουμε τον ορίζοντα, με τον ήλιο να χάνεται για ακόμη μια φορά μπροστά στα μάτια μας. Με τα λευκά σπίτια να κυριαρχούν στην αρχιτεκτονική του νησιού, και το μπλε του ουρανού να γίνεται ένα με το μπλε της θάλασσας, καθώς άρχισε να σκοτεινιάζει.
Η Ίμπιζα είναι ένα νησί με πολλά πρόσωπα, ένα τόπος που προσφέρει πληθώρα εικόνων κι εμπειριών στον επισκέπτη, πολύ διαφορετικές αλλά συνάμα ιδιαίτερες. Αυτές οι στιγμές κάτω από τον ήλιο, δίπλα στη θάλασσα, αποτέλεσαν τον καλύτερο επίλογο του καλοκαιριού.
Το ταξίδι στο νησί ολοκληρώθηκε το ίδιο επεισοδιακά, όπως είχε ξεκινήσει (private info για λίγους), καθώς επιβιβαστήκαμε στον αεροπλάνο που θα μας πήγαινε στον επόμενο προορισμό μας, την πόλη της Βαρκελώνης.
Αν ποτέ επιστρέψω στο νησί:
– Θα νοικιάσω σίγουρα ένα αμάξι. Υπάρχουν πολλές όμορφες παραλίες, που αξίζουν τουλάχιστον μια επίσκεψη (συνοδευόμενη πάντα από μια βουτιά). Όσο βολική κι ασφαλής ήταν η μετακίνηση με το λεωφορείο, δεν μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες και απαιτήσεις.
– Θα επισκεφτώ το ανοιχτό, hippie (όπως το χαρακτηρίζουν) market στη Las Dalias. Ο περιορισμός σε χρόνο και μετακινήσεις αποτέλεσαν εμπόδιο για να ανακαλύψω αυτή την ιδιαίτερη πλευρά του νησιού.
– Θα εξερευνήσω άλλες πλευρές του νησιού με πεζοπορία, όπως την κορυφή του λόφου στο Toure des Savinar για να ανακαλύψω ένα διαφορετικό ηλιοβασίλεμα στο Es Vedra, καθώς και την Playa d’ en Bossa.
– Θα επισκεφτώ το σπήλαιο Ses Fontelles, εκεί που βρέθηκαν καλλιτεχνικές δημιουργίες σε τοίχους από την προϊστορική εποχή. Μιλάει ο πολιτισμός μέσα μου!
Χρήσιμες πληροφορίες
Το λεωφορείο στο αεροδρόμιο είναι η πιο οικονομική λύση, εκτός κι αν η άφιξη της πτήσεις είναι μεταμεσονύκτια – τα δρομολόγια κρατάνε μέχρι τις 12:30 το βράδυ. Σαφώς και η τσέπη θα πονέσει λιγότερο από ότι αν μετακινηθείς με ταξί.
To νόμισμα παραμένει το ίδιο με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ελλάδα, οπότε με ευρώ στο πορτοφόλι δεν έχεις θέμα. Οι τιμές είναι τσιμπημένες, μιας και μιλάμε για ένα από τα δραστήρια και πολυδιαφημισμένα νησιά της υφηλίου, αλλά υπάρχουν πάντα οικονομικές εναλλακτικές για τα πάντα.
Για τις γενικές μεταφορές, έχουν φροντίσει με τη δημιουργία εφαρμογής, όπου ο καθένας μπορεί να βρει δρομολόγια και τις στάσεις των λεωφορείων ανά πάσα στιγμή. Σου λύνει τα χέρια.
Adios, Ibiza
Μια καρτ ποστάλ για αντίο (Φώτο HG)
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει
Ρώμη: Ταξίδι στην αιώνια πόλη, εκεί που οδηγούν οι δρόμοι όλοι
Νάπολη: Ταξίδι στην ατίθαση πρωτεύουσα του Ιταλικού Νότου
