Σαμοθράκη: Κάμπινγκ σε έναν παράδεισο με καταρράκτες

Λένε ότι τη Σαμοθράκη οφείλεις να τη ζήσεις στην περίοδο της πιο άγριας νιότης σου. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε μεγαλύτερη ηλικία δε θα την εκτιμήσεις αναλόγως. Οι εμπειρίες που θα αποκομίσεις θα σε κάνουν να τη λατρέψεις ως παράδεισο επί γής ή να την απορρίψεις χωρίς πιθανότητα επιστροφής. Στη δικιά μου περίπτωση ο έρωτας ήταν ξαφνικός αλλά η επιστροφή στα μέρη της δεν ήρθε ξανά ποτέ.

Ένα βράδυ Αυγούστου, τρεις νεαροί (που πλέον έχουν διασκορπιστεί σε διάφορα σημεία του πλανήτη) αποφασίζουν να επισκεφτούν το νησί. Πιο συγκεκριμένα, να φτάσουν από την Αλεξανδρούπολη στη Σαμοθράκη (μιας και δρομολόγιο από την Καβάλα δεν υπήρχε) εν τω μέσω της νυκτός και να επιβιβαστούν στο πρώτο πλοίο για το νησί. Αφού περάσουν μερικές ώρες κοιμώμενοι αγκαλιά με κιθάρα, τσάντες και σκηνή.

Ω ναι, το κερασάκι στην τούρτα αυτού του ταξιδιού! Αποφασίσαμε να ζήσουμε την καλοκαιρινή εμπειρία στο μακρινό αυτό νησί , όπως του αρμόζει: κατασκηνώνοντας. Οπότε, αφού επιβιώσαμε από διάφορα ευτράπελα της διαδρομής και τον μοιρασμένο ύπνο σε αμάξι και πλοίο, φτάσαμε στο Σαμοθράκη για διακοπές…

Γλάρος που πετάει πάνω από το πλοίο για Σαμοθράκη

Η πρώτη εικόνα από τη Σαμοθράκη

Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στο λιμάνι της Καμαριώτισσας, μια μικρή έκφραση δυσαρέσκειας σχηματίστηκε στα πρόσωπά μας. «Δεν είναι αυτή η πραγματική Σαμοθράκη» έπιασε το αυτί μου τα λόγια ενός ηλικιωμένο στο διπλανό καφέ. Μακάρι, σκεφτόμαστε.

Για τις μετακινήσεις στο νησί, υπάρχουν δύο εναλλακτικές: είτε να επιβιβαστείς στο τοπικό λεωφορείο του νησιού είτε να ακολουθήσεις την «παραδοσιακή» μέθοδο του ωτοστόπ. Φυσικά μπορείς να νοικιάσεις αμάξι ή να φέρεις το δικό σου με το καράβι. Καθώς βρισκόμασταν μεταξύ ξύπνιου και σύντομου λήθαργου με το αμάξι παρκαρισμένο στην Αλεξανδρούπολη, αποφασίσαμε να πάρουμε την εύκολη λύση. Κόψαμε εισιτήρια επιβιβαστήκαμε και σύντομα βρισκόμασταν έξω από το κάμπινγκ.

Άποψη του ουρανού από τη σκηνή στη Σαμοθράκη

Σύντομα θα βρισκόμασταν υπό τη σκιά μεγάλων δέντρων με πυκνή βλάστηση. Ιδανική τοποθεσία για camping αλλά είναι γνωστό ότι η Σαμοθράκη αποτελεί ένα καταπράσινο νησί. Ένα κομμάτι γης με άγρια ομορφιά, απομονωμένο από τα φώτα της δημοσιότητας και πολυτέλειας. Όχι όμως μακριά από το φως του ήλιου που μπορεί να απολαύσει κάποιος στις ξεχωριστές του παραλίες.

Βρες εδώ τη Facebook σελίδα του Κάμπινγκ!

Με τα μπαγκάζια ανά χείρας και το βλέμμα να σκανάρει ερευνητικά την περιοχή, εντοπίσαμε ένα σημείο, πλήρως καλυμμένο από φυλλωσιές. Σύντομα, θα αντιλαμβανόμασταν ότι κατασκηνώναμε μέσα στη «συνοικία ΠΑΟΚ». Μπλούζες, σημαίες, μια μηχανή με τον δικέφαλο αετό δημιουργούσαν την εικόνα μιας προσωρινά στημένης λέσχης φιλάθλων. Ελάχιστα μας απασχολούσε…

Αφού βρήκαμε το σημείο για να στήσουμε τη σκηνή και να εγκαταστήσουμε την προσωρινή «κατοικία» μας, βγάλαμε πλάνο εξορμήσεων. Μπάνιο στη θάλασσα, πρωί, μεσημέρι και άμα λάχει για βραδινό. Βόλτες σε κοντινά χωριά και τη Χώρα του νησιού. Αλλά, είχαμε μάθει από γνωστούς ότι παίζει αρκετά η λογική της μετακίνησης με ποδήλατο. Έτσι λοιπόν δανειστήκαμε τρία ποδήλατα που θα γινόντουσαν το κύριο μέσο της περιπλάνησή μας στην Σαμοθράκη.

Θάλασσα, θάλασσα και… μόνο θάλασσα;

Από τους περισσότερους επισκέπτες και ταξιδιώτες, έχει γνωστό ότι οι περισσότερες παραλίες στη Σαμοθράκη δεν έχουν άμμο. Κυριολεκτικά, στην πλειονότητά τους καλύπτονται από πέτρες και βότσαλα. Πράγμα δύσκολο για αρκετούς που έχουν συνηθίσει να βουλιάζουν τα πόδια τους με ευχαρίστηση.

Βουτιά στα κρυστάλλινα νερά λίγο πιο έξω από το κάμπινγκ κοντά στα Θερμά και αγαλλίαση για μερικές ώρες. Πράγματι, το περπάτημα με γυμνά πόδια στην παραλία δεν ήταν και η καλύτερη εμπειρία. Όμως ήταν η αφορμή για να τρέξουμε όσο πιο γρήγορα γινόταν για την καθιερωμένη βουτιά. Στα λίγα μέτρα, γιατί να σπαταλήσουμε περισσότερο χρόνο;

Σε αντίθεση με την παραλία του κάμπινγκ και με απόσταση περίπου 14 χιλιομέτρων, προσεγγίσαμε την πανέμορφη παραλία των Κήπων. Σε αντίθεση με τα αμέτρητα βότσαλα που είχαμε να υπερπηδήσουμε, η παραλία αυτή είχε λιγότερες πέτρες και ελάχιστο χαλίκι. Σίγουρο πιο υποφερτό από ότι είχα ζήσει.

Ψηλά επιβλητικά βράχια περιβάλλουν την παραλία, στα οποία σκάνε τα κύματα από πεντακάθαρα νερά. Μέχρι σήμερα, επιμένω να λέω ότι βρήκα στη Σαμοθράκη μερικές από τις πιο εναλλακτικές παραλίες της χώρας με νερά που ξεχωρίζουν για τη διαύγειά τους. Επιπλέον, από την παραλία, κάποιος μπορεί να δει το νησί της Ίμβρου στον ορίζοντα.

Όμως, ο μεγαλύτερος έρωτας δεν ήρθε με τα κύματα της θάλασσας, αλλά με την ορμή του καταρράκτη. Ή καλύτερα, των καταρρακτών στις Βάθρες.

Το highlight του νησιού – Οι Βάθρες

Δύο πράγματα γνώριζα για τη Σαμοθράκη: το άγαλμα της Φτερωτής Νίκης που βρίσκεται πλέον στο Λούβρο και τις Βάθρες. Μέχρι τη στιγμή που θα πήγαινα στο Παρίσι, η επίσκεψη στο πιο ιδιαίτερο κομμάτι του νησιού έμοιαζε πιο εφικτή. Στον Φονιά, στη Γριά Βάθρα, την Κλείδωση κ.α.

Την επόμενη μέρα της άφιξής μας, αφού ήπιαμε τον καφέ μας, καβαλήσαμε τα ποδήλατα, σακίδια στους ώμους και κάναμε πετάλι μέχρι το σημείο έναρξης. Παρόλο που αφήσαμε ξεκλείδωτα τα ποδήλατα (και δεν τα πείραξε κανένας) μαζί με άλλα, ξεκινήσαμε την ανάβαση. Εισβάλλοντας στη φύση που θα μας άφηνε σύντομα με το στόμα ανοιχτό.

Με προσοχή να μη γλιστρήσουμε, ισορροπούσαμε από πέτρα σε πέτρα, άλλες μικρές κι άλλες μεγάλες για να βρούμε το δρόμο μας. Πρώτη εικόνα, μικρές πισίνες με τρεχούμενο νερό και κόσμο να λιάζεται περιμετρικά ή βουτηγμένος στο εσωτερικό τους. Φλερτάραμε με την ιδέα να ξαποστάσουμε για λίγο, όμως γνωρίζαμε ότι υπήρχαν ακόμα μεγαλύτερες και ομορφότερες.

Πρώτη βάθρα και Καταρράκτης στη Σαμοθράκη

Σκαρφαλώνοντας σε απόκρημνα σημεία και υποβασταζόμενοι από ρίζες και κλαδιά δέντρων, φτάσαμε σε ψηλότερη βάθρα. Στα πόδια μας ολόκληρο το νησί και θέα το καταπράσινο τοπίο του. Ο εκκωφαντικός θόρυβος από τον καταρράκτη μας καλωσόρισε σε μια όαση ενός υπέροχου, σχεδόν μαγευτικού σκηνικού. Μερικοί επισκέπτες να κολυμπάνε σε γαλαζοπράσινα νερά, άλλοι να έχουν επιδοθεί σε γυμνισμό, καθώς η Σαμοθράκη ενδείκνυται για κάτι τέτοιο.

Δε θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει νιώσει τέτοια χαλάρωση εδώ και καιρό. Οι υψηλές θερμοκρασίες που μας είχαν ψήσει κατά την αναρρίχηση, εξαφανίστηκαν με την πρώτη βουτιά στα παγωμένα καθαρά νερά του καταρράκτη. Με μια λέξη: αγαλλίαση. Πιθανόν να ξοδέψαμε και το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μας βουτηγμένοι ή σκαρφαλωμένοι στα βράχια που υπήρχαν περιμετρικά.

Βουτία το κεφάλι στον δεύτερο καταρράκτη Σαμοθράκης

Οι κατοικημένες περιοχές στη Σαμοθράκη

Καβαλώντας τα ποδήλατα και αφού είχαμε απομακρυνθεί από το κάμπινγκ, βγήκαμε στο δρόμο για το λιμάνι. Με το ποδήλατο και γρήγορο πετάλι, φτάσαμε σε ένα από τα πιο γνωστά beach bars του νησιού, το Saoki. Εκεί φτιάχνουν ένα ιδιαίτερο κοκτέιλ Mojito με τσίπουρο, το οποίο έχει δώσει φήμη στο beach bar

Όμως είχαμε ενημερωθεί ότι σε κοντινή απόσταση και μετά από μια ανηφόρα (που μας βγήκε η γλώσσα) βρίσκεται η περιοχή των Θερμών. Συνεχίζοντας την περιπλάνηση επί δύο τροχών, βρεθήκαμε στο χωριό με την πλούσια βλάστηση από πλατάνια. Κόσμος πολύς, μουσικές και χοροί, πλανόδιοι πωλητές κοσμημάτων και λοιπών διακοσμητικών αντικειμένων, ήταν όλοι εκεί.

Νέοι και πιο ώριμοι, όλοι διέθεταν μια μοναδική ενέργεια στο βλέμμα και τις κινήσεις του. Εμείς κάναμε στάση, βγάλαμε κιθάρα και φυσαρμόνικα (σαν άλλοι χίπηδες) και κάναμε το κέφι μας. Με έναν καφέ στην πλατεία και ένα σάντουιτς για συνοδευτικό, εμείς πήραμε τη δόση μας από τα Θερμά.

Ανεβήκαμε όμως και μέχρι τη Χώρα του νησιού – όχι την ίδια μέρα φυσικά! Σαν να ήθελε κάποιος να την κρύψει μακριά από τα αδηφάγα βλέμματα, έχει κτιστεί μέσα στο βουνό. Με αρκετά πετρόχτιστα σπίτια χτισμένα σε αμφιθεατρική άποψη, σαν να επιβλέπουν τη Σαμοθράκη. Μα η ομορφιά όλη βρίσκεται στις βόλτες στα στενά, τα καλντερίμια και τα σοκάκια της με μια λεμονάδα στο χέρι. Έτσι μείναμε να αγναντεύουμε τον ήλιο που έδυε μέχρι να αποφασίσουμε ότι και η τελευταία ημέρα στο νησί είχε φτάσει.

Οι διακοπές στη Σαμοθράκη δε μοιάζουν καθόλου με το γνωστό μοτίβο beach bar, λευκά σπιτάκια και bar/club για σβήσιμο. Οι διακοπές σε αυτό το νησί σηματοδοτούν την άμεση επαφή σου με τη φύση, την απόλυτη χαλάρωση, την αίσθηση ότι ο χρόνος εκεί για σένα σταματά. Με μια μπύρα στο χέρι, μια κιθάρα γύρω από τη φωτιά και διάθεση για φιλοσοφικές συζητήσεις εκεί που σκάει το κύμα. Μέχρι που λόγω ξαφνικών αλλαγών, θα πρέπει να φύγεις κι εσύ από το νησί…

Αν έχω την τύχη να επισκεφτώ ξανά τη Σαμοθράκη στο μέλλον:

θα πήγαινα στην Παχιά Άμμο, την πιο γνωστή παραλία του νησιού. Σε αντίθεση με τις περισσότερες παραλίες στη Σαμοθράκη (εκτός των Κήπων με το χαλίκι) που έχουν βότσαλα, η Παχιά Άμμος είναι η μοναδική με άμμο.
Θα έπαιρνα καραβάκι για να βρεθώ στην παραλία της Βάτου. Από τις φωτογραφίες μοιάζει εξαιρετική, όμως ο μόνος τρόπος για να την προσεγγίσεις, είναι από θαλάσσης.
Θα επισκεπτόμουν τον αρχαιολογικό χώρο των Καβείρων. Εκεί βρέθηκε και το περίφημο άγαλμα της Φτερωτής Νίκης, εκεί τελούνταν και οι αποκρυφιστικές τελετές. Fun fact: από τα πιο γνωστά πρόσωπα που βρέθηκε στο νησί για να παρακολουθήσει την τελετή, ήταν ο Φίλιππος ο Β’. Αρκετοί υποστηρίζουν ότι η Σαμοθράκη ήταν ο χώρος που συναντήθηκε με την Ολυμπιάδα και η αφορμή για τη σύλληψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ποιος ξέρει…
θα εξερευνήσω περισσότερα το Κάστρο των Γατελούζων στη Χώρα και το Κάστρο του Φονιά
θα πάρω λεωφορείο, αμάξι δικό μου ή ωτοστόπ και θα καταφύγω στα Αλώνια, να δω επιτέλους και με τα μάτια μου τι έχει αυτό το ξεχωριστό χωριό!

Εσείς οι δύο που φύγατε Αγγλία και Αμερική, γυρίστε πίσω!

Έχουμε να επιστρέψουμε στη Σαμοθράκη!