Η ώρα είναι 21.30, Πέμπτη βράδυ

Για ακόμα μια φορά μπαίνω σε αυτά τα μικρά αεροπλάνα που σε ταξιδεύουν σε ελληνικά νησιά μακριά από τα φώτα, τα πάρτι και τον ακραίο τουρισμό. Στενό, χαμηλοτάβανο, με χώρους αποσκευών που βρίσκονται ίσα με το κεφάλι μου, δυάδες θέσεων αντί για τριάδες.

Ταξίδι στα Κύθηρα λοιπόν, όχι κάτω από τις συνθήκες της ομώνυμης ταινίας (ευτυχώς), αλλά με μια αφορμή για επίσκεψη. Ξανά. Γιατί τα Κύθηρα μπορεί να τα βρήκα αλλά ήθελα να εξερευνήσω περισσότερο. Μπας και δω λίγο παραπάνω κόσμο από ότι το φθινόπωρο 😅

Κάθομαι και περιμένω τη μικρής διάρκειας πτήση να περάσει. Ξεκινάμε με καθυστέρηση. Αφήνουμε την Αθήνα. Δέκα λεπτά μετά το αεροσκάφος αρχίζει να τρέμει. Μικρές αναταράξεις που γίνονται μεγάλες. Κάθε φορά που βρίσκομαι σε μια τέτοια κατάσταση υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι δε θα ανέβω ξανά σύντομα σε αεροπλάνο. Νιώθω όπως τα πιτσιρίκια στην μπαλαρίνα του λουναπαρκ. Πάνω κάτω, πάνω κάτω.

Στο βάθος βλέπω την αεροσυνοδό. Μαζεμένο κότσο το μαλλί, γαλάζια μάτια, χαμογελαστή. Το κλασικό πρότυπο μοντέλου των αεροπορικών. Ατάραχη. Συνηθισμένη στις «φουρτούνες» του αέρα. Κι εγώ κοτζαμ γομάρι 1.94 παρακαλώ να νιώθω ότι τώρα θα πέσουμε σε κάποια βουνοκορφή της Πελοποννήσου, στην καλύτερη να μας φάει η θάλασσα και το κύμα.

Μα περνάει κι αυτό. Ακούγεται ότι σύντομα θα προσγειωθούμε στο αεροδρόμιο του νησιού. Άλλαξε ο καιρός και μας έτυχαν εμάς αέρηδες και βροχοπτώσεις. Ειρωνία αν σκεφτείς ότι στην Αθήνα βράζαμε (κι ακόμη και τώρα) με θερμοκρασίες κοντά στους 40°.

– Fast Forward μετά από ένα όμορφο 5μερο στο νησί –

Το ρολόι δείχνει πάλι 21.30, Τρίτη βράδυ.

Έχουμε καθυστέρηση κοντά μιάμιση ώρα. Καλά πήγε αυτό. Ο αέρος πιο δυνατός από τις προηγούμενες μέρες και η φάση μοιάζει σα να μη θέλει να μας αφήσει το νησί. Όχι ότι καιγόμαστε να το εγκαταλείψουμε αλλά οι υποχρεώσεις τρέχουν.

Περάσαμε καλά εδώ η παρέα κι ας μην είχε έξαλλο nightlife το νησί. Βασικά, δεν είχε νυχτερινή ζωή αλλα δεν μας πείραξε τόσο. Κι ας μην ήταν γεμάτο κόσμο όπως οι Κυκλάδες. Κι ας κυριαρχούσε η ηρεμία και η βουή του αέρα όταν αποφάσιζε να φυσήξει κάποια βράδια.

Με αυτό το ταξίδι κατάλαβα ένα πράγμα: το πραγματικό νησί το βλέπεις πια Ιούνιο, Σεπτέμβριο, Οκτώβριο. Εκτός αν πας Μύκονο και Σαντορίνη. Εκεί τα πράγματα αλλάζουν. Σορυ αλλά δεν ευθύνομαι για αυτό. Να δω πως θα μας πάει και φέτος.

Στα δικά μας λοιπόν

Βάλε αυτό το μέρος στη λίστα σου 🗺️

Abruzzo (Ιταλία)

Περίπου 130 μίλια μακριά από τη Ρώμη, στην κεντρική Ιταλία, υπάρχει μια περιοχή που είναι γεμάτη με εκθαμβωτικές μεσαιωνικές πόλεις, αμπελώνες, γραφικές αμμουδιές στην Αδριατική Ακτή και αλπικές κορυφές ανάμεσα σε τρία προστατευόμενα εθνικά πάρκα. Είναι το σπίτι του 75% όλων των ευρωπαϊκών ειδών ζώων, χλωρίδας και πανίδας. Στην πραγματικότητα, είναι τόσο καταπράσινη που συχνά αποκαλείται ο «πράσινος πνεύμονας της Ευρώπης». Την έχω βάλει στο μάτι να τη γυρίσω με αμάξι. Σύντομα ελπίζω.

Βιβλίο που προτείνω αυτήν τη φορά

Αν και σε έχω συνηθίσει στη λογοτεχνία, σήμερα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Γιατί υπάρχουνε στιγμές που θέλεις να διαβάσεις και κάτι non fiction, κάτι που να μιλάει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις και γιατί όχι να τα λύνει. Ένα από αυτά ειναι το “Barking Up the Wrong Tree” του Eric Barker ένας οδηγό για την επίτευξη της επιτυχίας, βασισμένο όμως σε επιστημονικά δεδομένα και πραγματικές ιστορίες.

Το βιβλίο ανατρέπει παραδοσιακές αντιλήψεις γύρω από την επιτυχία και προσφέρει νέες, συχνά αντιφατικές, προσεγγίσεις. Ο Barker εξετάζει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κοινών μύθων, όπως η σημασία της δικτύωσης, η δύναμη της θετικότητας και η αξία της ανθεκτικότητας. Με γραφή που συνδυάζει το χιούμορ με την επιστημονική ανάλυση, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο, προσφέροντας ταυτόχρονα πολύτιμες συμβουλές για τη βελτίωση της επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.

Γιατί να διαβάσεις αυτό το βιβλίο;

Ένα από τα πιο ελκυστικά στοιχεία του βιβλίου είναι η χρήση παραδειγμάτων από πραγματικές περιπτώσεις επιτυχίας και αποτυχίας. Ο Barker χρησιμοποιεί αυτές τις ιστορίες για να αναδείξει τη σημασία της κατανόησης του πλαισίου και των συνθηκών που οδηγούν στην επιτυχία. Αντί να προσφέρει μια «μαγική συνταγή», τονίζει τη σημασία της ευελιξίας και της προσαρμοστικότητας, αναγνωρίζοντας ότι η επιτυχία μπορεί να προκύψει με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.

Αυτή η προσέγγιση καθιστά το “Barking Up the Wrong Tree” όχι μόνο ενδιαφέρον αλλά και εξαιρετικά χρήσιμο για όσους επιθυμούν να κατανοήσουν βαθύτερα τους παράγοντες που συμβάλλουν στην επιτυχία.

Πράγματα που μου έκαναν εντύπωση 😮

100 πόρτες της Κυψέλης μέσα από τα μάτια μιας Βρετανής εικαστικού. Ένα κάποιο ουάου.

Έρευνες κατέληξαν: όταν καταγράφεις κάτι το θυμάσαι ευκολότερα και με μεγαλύτερη ακρίβεια. Καιρός να επιστρέψουμε στις παραδοσιακές μεθόδους!

Εσύ ήξερες ότι ακόμα και οι έλεφαντες φωνάζουν ο ένας τον άλλον με τα μικρά τους; Κι όμως, να που κρύβει μυστικά η φύση!

Έχω βάλει να παίζει στο background 🎧

Έχεις ακούσει ποτέ κάποιο κομμάτι και το μυαλό σου να το φανταστεί ως μέρος κάποιου soundtrack; Όχι; Κρίμα, σου λείπει αυτή η υπερδύναμη. Για όλους τους υπόλοιπους, μπορείτε να το φανταστείτε με αυτό το κομμάτι ή εγώ είμαι ο ρομαντικός της υπόθεσης και συμπάσχω;

Μέχρι την επόμενη φορά,