Μπατούμι: Περιπλάνηση με θέα τη Μαύρη Θάλασσα
Πόσοι γνωρίζουν το Μπατούμι ή Βατούμ στη Γεωργία; Τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στη χώρα, ένα σύγχρονο τουριστικό θέρετρο και το πιο ανεπτυγμένο κομμάτι μαζί με την πρωτεύουσα;
Ελάχιστοι. Η Γεωργία δεν αποτελεί άλλωστε ονειρικό προορισμό για την bucket list των περισσότερων ταξιδιωτών. Σε μια περιοχή που υπέφερε από συνεχείς πολεμικές συγκρούσεις και ταλαιπωρία, η χώρα αυτή προσπαθεί να αναπτυχθεί μέσα από τις στάχτες της. Και είχα την περιέργεια να βρεθώ κι εγώ εκεί για μερικές μέρες.
Φτάνοντας στο Μπατούμι
Με την άφιξη στο μικρό αεροδρόμιο του Κουτάισι, περνάς από τον έλεγχο των διαβατηρίων (πήρα επιτέλους νέα σφραγίδα στο διαβατήριο, yeah) βγήκα στο χώρο αναμονής για τα λεωφορεία και τα ταξί. Χωρίς άγχος και καθυστέρηση, αφού για να ταξιδέψεις εκεί δεν χρειάζεται πια βίζα από το 2015 και μετά.
Tip: Σε διάφορα stand προσφέρουν δωρεάν SIM για το τηλεφωνικό δίκτυο της Γεωργίας.
Με το «μαγικό» χαρτάκι στα χέρι (billet για τους ντόπιους που εστί το εισιτήριο), επιβιβάστηκα για μια νέα εξερεύνηση στο λεωφορείο. Από την πρώτη μου επαφή με τον ιδιαίτερο αέρα της Γεωργίας είχα πάρει μια πρώτη εντύπωση για την κουλτούρα της χώρας.
Έντονα θρησκευόμενοι (σε κάθε εκκλησία ο οδηγός του λεωφορείου άφηνε το τιμόνι για να σταυρώσει το ένα χέρι στο στήθος και με το άλλο σταυροκοπιόταν), παραδοσιακοί (στο δρόμο πετύχαμε γαμήλια πομπή, με το αμάξι του γαμπρού να ακολουθείται από τουλάχιστον δώδεκα σε αριθμό αυτοκίνητα, που φυσικά κορνάρανε ρυθμικά) και φιλόζωοι (μέχρι το χωριό Kobuleti, πλάγια του δρόμου, συναντήσαμε πολλά μα πάρα πολλά γουρούνια, κατσίκια και αγελάδες να περιφέρονται ελεύθερα με τους περαστικούς να σταματάνε… για να χαιδέψουν!).
Σε λίγες ώρες θα ανοιγόταν μπροστά μας το Μπατούμι με τα ψηλά κτίρια κοντά στην παραλία να ξεχωρίζουν, χαρίζοντας έναν αέρα καινοτομίας, σημάδι της τελευταίας δεκαετίας ανάπτυξης της περιοχής.
Η πόλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ελληνικό στοιχείο για ποικίλους λόγους. Εδώ εικάζεται ότι βρισκόταν η αρχαία πόλη της Κολχίδας, εκεί όπου κατέφθασε ο Ιάσονας με τους Αργοναύτες. Ακόμη, το όνομα της πόλης,έχει επηρεαστεί από τη Μαύρη Θάλασσα που τη βρέχει.
Το μεγάλο βάθος του “Bathus/Bathys” υγρού στοιχείου που βρέχει την περιοχή λέγεται ότι αποτέλεσε την έμπνευση για το Μπατούμι. Σήμερα, η παραλιακή της πόλης έχει γεμίσει με ψηλά κτήρια, ενώ στα νοτιοδυτικά της έχουν αρχίσει να εμφανίζονται οι πρώτοι ουρανοξύστες. Φαίνεται πως οι επενδύσεις έχουν πιάσει τόπο στην περιοχή.
Το ξενοδοχείο βρισκόταν αρκετά κοντά στη θάλασσα και μέσα στην παλιά πόλη του Μπατούμι. Μιας και ο ήλιος θα αργούσε να δύσει, άρπαξα την ευκαιρία να περιπλανηθώ και να πάρω μια πρώτη γεύση από την πόλη.
Βόλτα στη παραλία του Μπατούμι
Πύργος του Ρολογιού – Chacha
Από τα πρώτα κτίσματα που μου τράβηξε την προσοχή ήταν ο πύργος του ρολογιού. Δημιούργημα ενός Γάλλου αρχιτέκτονα με επιρροές από το οθωμανικό στυλ, αυτός ο πύργος μετράει μόλις λίγα χρόνια ζωής (κατασκευάστηκε το 2010). Ιδιαίτερα επιβλητικός και ιδιαίτερος, θυμίζει αρκετά το αντίστοιχο ρολόι στην πόλη της Σμύρνης.
Εκτός όμως από την ένδειξη την ώρα, αυτός ο πύργος είχε κατασκευαστεί για ένα ακόμα σκοπό: να αναβλύζει chacha, το εθνικό ποτό των Γεωργιανών από ένα συγκεκριμένο συντριβάνι μπροστά από τον πύργο με την ένδειξη CHACHA FOUNTAIN.
Μια φορά την ημέρα λέγεται πως «αναβλύζει» για λίγα λεπτά και προσελκύει τους απανταχού αλκοολικούς. Η γεύση του ποτού θυμίζει αρκετά μεταξύ της πολωνικής palinka και της Σέρβικης rakija. Εντάξει αυτό αποτελεί μια πληροφορία για κάποιον που έχει δοκιμάσει τουλάχιστον κάποιο από αυτά!
Πύργος της Αλφαβήτου
Σε κοντινή απόσταση από την παραλία του Μπατούμι, ξεπροβάλει ένας αλλιώτικος σε σχήμα πύργος, σαν από ταινία κατασκοπείας. Υψώνεται σε ύψος 130 μέτρων, αυτός ο ξεχωριστός πύργος αποτελεί σύμβολο της ιδιομορφίας και ιδιαιτερότητας της χώρας αλλά κυρίως του αλφαβήτου της.
Σε μορφή λωρίδων DNA σε διπλή έλικα, παρουσιάζονται τα 33 γράμματα στη γλώσσα της Γεωργίας, κατασκευασμένα από μέταλλο. Κατά τις βραδινές ώρες, ο πύργος φωτίζεται προσφέροντας μοναδικό θέαμα. Φυσικά για τους όσους εκτιμούν ότι η θέα από τον τελευταίο όροφο (διαθέτει τρεις ορόφους) θα είναι μοναδική, διαθέτει ανελκυστήρα για τους τουρίστες και λοιπούς επισκέπτες. Στον τελευταίο όροφο υπάρχει εστιατόριο, το οποίο όμως δεν πρόλαβα να επισκεφτώ.
Πολύ κοντά βρίσκεται και η μεγάλη Ρόδα που το βράδυ φωτίζεται, δίνοντας έναν άλλο τόνο στην εικόνα της παραλίας. Μια πολυχρωμία που ομορφαίνει ακόμα περισσότερο τη νύχτα!
Άγαλμα Ali και Nino
Πριν την άφιξή μου στην πόλη, είχα διαβάσει για μια μοναδική κατασκευή «κινούμενων» αγαλμάτων, που από δύο γίνονται για μια στιγμή ένα. Βασισμένη στην ιδέα από το μυθιστόρημα του 1937 «Ali και Νino», μιας ιστορίας αγάπης μεταξύ ενός Μουσουλμάνου γιου άρχοντα από το Αζερμπαϊτζάν και μιας Χριστιανής Γεωργιανής πριγκίπισσας.
Η ιστορία αναφέρεται στον έρωτα μεταξύ των δύο αυτών ανθρώπων, που οι συγκυρίες, η κοινωνία και η πραγματικότητα τους εμποδίζουν, χωρίς να καταφέρνουν να είναι μαζί. Τα δύο αγάλματα και η στιγμιαία ένωσή τους για να καταλήξουν πάλι μόνοι συμβολίζει την τραγικότητα της ιστορίας, καθώς στο τέλος χωρίζονται κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Εισβολής στο Αζερμπαϊτζάν.
Καθημερινά, σε συγκεκριμένες ώρες, τα δύο αγάλματα ξεκινάνε το σύντομο ταξίδι για να έρθουν κοντά. Για λίγα δευτερόλεπτα, μέχρι που χωρίζονται πάλι. Ένας άντρας και μια γυναίκα, με ύψος 8 μέτρων το καθένα.
H άλλη πλευρά της παραλίας στο Μπατούμι
Το καμάρι της πόλης και ο χώρος που μαζεύει το μεγαλύτερο κομμάτι των επισκεπτών. Εκεί βρίσκονται κι όλα τα προαναφερθέντα αξιοθέατα!
Μια περιπλάνηση κάτω από τους φοίνικες, με το κύμα να σκάει σχεδόν δίπλα στα πόδια σου, πιστέψτε με, είναι αρκετή.
Το καλοκαίρι λέγεται ότι σφύζει από κόσμο, καθώς τα περισσότερα club της πόλης λειτουργούν στην παραλία (αλλά την περίοδο που βρέθηκα, όλα ήταν κλειστά).
Στο κεντρικότερο σημείο της πόλης
Πλατεία Ευρώπης
Σε ένα από τα κεντρικά σημεία της πόλης, πιο μακριά από την παραλία του Μπατούμι, βρίσκεται η πλατεία της Ευρώπης. Διακοσμημένη με κτίρια σε στυλ Belle Époque που ξεχωρίζουν σε σύγκριση με τις νεότερες κατασκευές στην παραλία. Αρκετά από αυτά αποτελούν απομεινάρια ενός λαμπρού παρελθόντος, τότε που η πόλη άνθιζε ως σημαντικό λιμάνι.
Στη μέση της πλατείας, πάνω σε μαρμάρινη στήλη, στέκεται το άγαλμα της Μήδειας, της κόρης του βασιλιά που βοήθησε τον Ιάσονα να κλέψει το χρυσόμαλλο δέρας. Αυτό είναι άλλωστε που κρατάει στο χέρι της, με το χρυσό χρώμα να τραβάει τα βλέμματα.
Ανεβαίνοντας με τελεφερίκ για θέα από ψηλά
Λέγεται ότι μια πόλη αξίζει να τη ζεις στα χαμηλά αλλά την εκτιμάς από ψηλά. Οπότε, επέλεξα να ανέβω στο τελεφερίκ της πόλης με κατεύθυνση σε ένα από τα υψηλότερα σημεία. Με τιμή εισιτηρίου μετ’ επιστροφής που δεν ξεπερνούσε τα 4.50 ευρώ, ανέβηκα σε ένα από τα πολλά μικρά κουτάκια που κρεμόντουσαν από τα ηλεκτροφόρα σχοινιά πάνω από την πόλη.
Η θέα στην πορεία ήταν μοναδική ενώ στο σημείο που κατέληγε το τελεφερίκ, μπορούσα να απολαύσω ολόκληρη την πόλη στο πιάτο. Στον ορίζοντα κατάφερα να εντοπίσω τα σημαντικά κτίρια – ορόσημα της πόλης, ενώ στο βάθος της νοτιοδυτικής της πλευράς διέκρινα μερικούς από τους ουρανοξύστες. Ξέρω ξέρω, το ανέφερα και πριν αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση!
Πάτησε εδώ για να ακούσεις περισσότερα για τις περιπέτειες στο Μπατούμι!
Βοτανικός Κήπος
Μόλις 20 λεπτά από το Μπατούμι, βρίσκεται το μεγαλύτερο πάρκο και καμάρι της πόλης, ο Βοτανικός Κήπος. Επειδή έψαχνα κάτι διαφορετικό εκτός των αρχιτεκτονημάτων της πόλης, η περιπλάνηση σε ένα μέρος γεμάτο από φυτά κάθε λογής και περιοχής από όλο τον κόσμο, ήταν η καλύτερη ιδέα.
Από αρκετούς συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγαλύτερους της Π.Σ.Δ.Ρ. λόγω της πληθώρας διαφόρων φυτών από χώρες όπως Κίνα, Ιαπωνία (είχε την τιμητική της), Νέα Ζηλανδία, Μεξικό, Αυστραλία, ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, του Καυκάσου μέχρι και τα Ιμαλάια. Άνοιξε το 1912 και από τότε έχει προσθέσει στη συλλογή του αρκετούς ακόμη φυτικούς οργανισμούς.
Λόγω της μεγάλης έκτασης στην οποία απλώνεται ο κήπος, μια ώρα δεν είναι αρκετά για να ανακαλύψει κάποιος την ποικιλομορφία του πρασίνου. Φυτά σε ορεινές περιοχές, σε σημεία με λίγη ή περισσότερη ηλιοφάνεια, καθώς και κοντά στο υγρό στοιχείο της θάλασσας.
Εκεί ξόδεψα τουλάχιστον τρεις ώρες από την ημέρα μου και, πιστέψτε με, είχα και άλλα να δω. Για τη συντήρηση του πάρκου, υπάρχει γενική είσοδο 4.5 ευρώ (15 GEL) που αξίζουν και με το παραπάνω.
Τι να δοκιμάσεις στο Μπατούμι
Η κουζίνα της Γεωργίας έχει επηρεαστεί αρκετά από χώρες όπως η Ρωσία και η Τουρκία. Με μεγάλη παράδοση στα τυροκομικά, αρκετά πιάτα τους συνοδεύονται από τυρί είτε στο εσωτερικό τους είτε ως συνοδευτικό. Από τα πιάτα που κατάφερα να δοκιμάσω και ξεχώρισα ήταν το Adjarian Khachapuri (διαβάζεται ως χατσαπουρι), Khinkali και Lobiani. Ακόμη, είχε πάντα την τιμητική του στο τραπέζι ένας χυμός… αχλάδι! Τουλάχιστον εμένα μου έκανες ιδιαίτερη εντύπωση πόσο δροσιστικό ήταν αυτό το αναψυκτικό!
- Adjarian Khachapuri: Θυμίζει πολύ το πενιρλι, σαν ένα κανό με λιωμένο τυρί στη μέση. Στην περιφέρεια της Adjara που ανήκει το Μπατούμι, συνηθίζεται να προσθέτουν κομμάτι βουτύρου και αυγό στη μέση του khachapuri κατά το σερβίρισμα. Μετά; Οφείλεις να ανακατέψεις τα υλικά μέχρι να πάρουν ένα ενιαίο πορτοκαλί χρώμα.
Έπειτα ξεκινάς σπάζοντας τις άκρες για να τις βουτήξεις στο παχύρρευστο μείγμα. Και ήταν όντως υπέροχο!Να σημειωθεί σε άλλες περιοχές της Γεωργίας υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές αυτού του εδέσματος. Δημιουργίες με λαχανικά, κρέας ή και σκεπαστό με τυρί, απλά η επιλογή της Adjara είναι αυτή που έχει επικρατήσει και είναι ευρέως διαδεδομένη.
- Khinkali: Μοιάζουν με πουγκιά ζύμης, διαφόρων μεγεθών και σχεδίων, καθώς και περιεχομένου (όπως τυρί, κρέας, μανιτάρια, πατάτα) που τα βράζουν σε νερό. Από τις πιο γνωστές νοστιμιές της χώρας!
- Lobiani: Εδώ οι απόψεις διίστανται! Όταν μου πρότειναν να το δοκιμάσω, η πρώτη αντίδραση ήταν αηδία! Και γιατί; Διότι το Lobiani αποτελεί ένα παραδοσιακό πιάτο που θυμίζει μεγάλο ψωμί, σε στρόγγυλο σχήμα, το περιεχόμενο του οποίου είναι γεμάτο με ζαμπόν…. και φασόλια! Προς έκπληξή μου, τρωγόταν!
Όπως είναι φυσικό, κάθε χώρα διαθέτεις το δικό της εθνικό ποτό. Η Γεωργία έχει επίσης μεγάλη παράδοση στα κρασιά, με το ChaCha να ξεχωρίζει. Ένα γλυκό ποτό που θυμίζει βότκα και μπράντι. Αλλά μπορεί πολύ εύκολα να κάνει και τον πιο νηφάλιο να δει τον κόσμο να γυρίζει γύρω του! Και σε ζεσταίνει εύκολα!
Υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς στο Μπατούμι;
Μη περιμένετε λεωφορεία, τραμ και μετρό όπως σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Εκεί οι περισσότερες μετακινήσεις γίνεται με Marshrutka. Μικρά λεωφορεία, με τον αριθμό μπροστά στο τζάμι για να ξεχωρίζει ο κάθε επιβάτης.
Το εισιτήριο; Μοιάζει να υπόκειται στα κέφια του οδηγού, αφού οφείλαμε να πληρώσουμε τον οδηγό μετά την αποβίβασή μας πχ. στη διαδρομή επιστροφής αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε τη διπλάσια τιμή γιατί ο οδηγός δεν είχε κέφια. Γδύσιμο κανονικό…
Δεν γνώριζα ότι μετά από καιρό θα αναφερόμουν στις περιπέτειες και τις εμπειρίες στο Μπατούμι σε φίλους και γνωστούς. Αλλά και σε συζητήσεις με αναφορές σε καθετί όμορφο και ιδιαίτερο. Όπως σε αυτό το επεισόδιο του Podcast με τους Trip Flakes.
Αν βρεθώ ξανά στην πόλη:
- θα προτιμήσω να την εξερευνήσω με ποδήλατο. Στην πλειονότητά του το Μπατούμι είναι μια επίπεδη πόλη με το αβαντάζ μιας μεγάλης παραλίας που ενδεικνύεται για περιπλάνηση πάνω στη σέλα.
- να βρεθώ στη Sameba, την καθολική εκκλησία του Μπατούμι, χτισμένη στον πιο ψηλό λόφο της πόλης.
- να βρεθώ στο market της πόλης (Batumis Bazari). Είναι μια αυθεντική γεύση της πόλης που δεν πρόλαβα να απολαύσω
Χρήσιμες πληροφορίες
- Ευτυχώς είχα φροντίσει να προμηθευτώ εισιτήριο μετ’ επιστροφής για το Μπατούμι με ιδιωτικό λεωφορειάκι. Η τιμή 8.5 ευρώ (27 GEL) με το ταξίδι να κρατάει περίπου 2 και ώρες μοιάζει ιδανική.
- Μην κάνετε αλλαγή χρημάτων στο αεροδρόμιο! Στην κεντρική Piazza της πόλης κοντά στο τελεφερικ υπάρχουν πολλά μαγαζιά που μπορούν να αλλάξουν ευρώ χωρίς προμήθεια!
- Η αντιστοιχία του νομίσματος της Γεωργίας (GEL) συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 3 – 4 για 1 ευρώ. Με τόσα μπορούσαμε άνετα να πιούμε μια μπύρα ή να φάμε κάτι ελαφρύ σε εστιατόριο!
- Αν γνωρίζετε Ρώσικα, εκεί θα σας φανούν πιο χρήσιμα σε σύγκριση με τα Αγγλικά: λίγοι γνώριζαν κάποια άλλη γλώσσα εκτός της μητρικής και της Ρωσικής.
MADLOBA BATUMI
