Cheers to the new beginnings

Νιώθω ότι κάθε φορά που γράφω για αυτό το newsletter, κάτι έχει αλλάξει. Πριν από έναν μήνα μιλούσαμε για τις μικρές αλλαγές που μπορεί να έχουμε παρατηρήσει ο καθένας στη ζωή του, καθώς ο μισός χρόνος πέρασε μπροστά από τα μάτια μας. Σαν αστραπή και ουτέ προλάβαμε να πάρουμε είδηση πόσα μπορεί να αλλάξαν. Και να που τώρα νιώθω να επαναλαμβάνομαι.

Κι επειδή αυτό το γράμμα που γράφω είναι για να επικοινωνώ με φίλους και γνωστούς (και με εσένα που μπορεί να μην έχουμε γνωριστεί από κοντά, αλλά με διαβάζεις για πρώτη, δεύτερη ή και παραπάνω φορά) όσα βλέπω και ζω γύρω μου. Βασικά, όσα μου συμβαίνουν και μου κάνουν εντύπωση.

Δύο μήνες πίσω λοιπόν, πήρα την απόφαση να κυνηγήσω μια αλλαγή στην καριέρα μου. Να ξεκουνηθώ, να ταράξω λίγο τα λημνάζοντα νερά στη ζωή μου και να κάνω μια μεγάλη αλλαγή που τόσο είχα ανάγκη. Για να βελτιώσω την ψυχολογία, την εργασιακή μου καθημερινότητα βρε παιδί μου και σίγουρα τα προσωπικά μου θέλω.

Οπότε και πήρα την απόφαση να ψάξω για νέα δουλειά, οπουδήποτε στη χώρα, μιας και η ειδικότητά μου δεν γνωρίζει σύνορα και πόλεις. Λίγο πολύ πηγαίνω όπου με καλούνε.

Κι έτσι κι έγινε. Η απάντηση που περίμενα ήρθε όταν βρισκόμουν εκτός Ελλάδος, τότε που απολάμβανα τις διακοπές μου και πίστευα ότι θα ερχόταν ένα ήρεμο καλοκαίρι.

Σε ένα ταξίδι που δεν είχα υπολογίσει αλλά προέκυψε, για μια δουλειά που δεν περίμενα ότι θα έρθει σύντομα αλλά ήρθε. Με φόρα.

Και βρέθηκα ξανά να μεταφέρω τη ζωή μου κάπου αλλού, να αφήνω το σπίτι μου για κάποιο άλλο, να παίρνω ξανά τον δρόμο του νομά. Ακούγεται πολύ «ντραμακουινίστικο». Αλλά λίγο πολύ αυτή είναι η νέα πραγματικότητά μου. Για πόσο δεν ξέρω.

Αλλά αυτό με το οποίο θα ήθελα να σε αφήσω σε αυτό το newsletter που γράφω από ένα διαμέρισμα στα βόρεια, είναι ότι η ζωή πρέπει να είναι πάντα γεμάτη εκπλήξεις, ένα συνεχόμενο καρδιογράφημα, με τις στιγμές ευτυχίας που σε ανυψώνουν αλλά και τις δύσκολες στιγμές που σε ρίχνουν. Αρκεί να μη βρίσκεται πάντα στο ίδιο σημείο, γιατί έτσι μόνο την εκτιμάς.

Αν την αφήσεις να κυλάει σε μια ευθεία, αναπόφευκτα θα νιώσεις ότι πρέπει να κυνηγήσεις την αλλαγή. Κι όταν την κυνηγήσεις, αισίως θα έρθει. Νιώθω βέβαια λίγο σαν άλλος Ξενάκης ή Coelho που στα γράφω αυτά, αλλά είναι μια προσωπική διαπίστωση.

Άλλοι πιστεόυν σε ζώδια, άλλοι στο κάρμα, άλλοι στη θεία βοήθεια. Εγώ πιστεύω ότι η ζωή δίνει πάντα ευκαιρίες για αλλαγή, αλλά δεν έχουμε όλοι το στομάχι και τη διάθεση να τις αρπάξουμε. Εγώ βρήκα τη δύναμη τώρα. Ίσως να είναι οι συνθήκες, ίσως κάποιους μήνες πιο πριν να το σκεφτόμουν περισσότερο, ίσως να είναι ή και να μην είναι καλή επιλογή αυτή που έκανα. Δεν ξέρω που θα με οδηγήσει αυτό το υπόλοιπο μισό της χρονιάς. Αλλά ανυπομονώ.

Στα δικά μας λοιπόν

Βάλε αυτό το μέρος στη λίστα σου 🗺️

Νέρντλινγκεν (Γερμανία)

Πιθανόν δεν την έχεις ακούσει μιας και δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε. Αυτή η μικρή, για τα δεδομένα της Γερμανίας, πόλη στη Βαυαρία έχει κάτι το αξιοπερίεργο – είναι χτισμένη εξ ολοκλήρου μέσα σε έναν κρατήρα. Κι αυτό γιατί πριν από 15 εκατομμύρια χρόνια, ένας αστεροειδής χτύπησε αυτή την περιοχή, αφήνοντας πίσω του έναν κρατήρα μήκους 14,5 χιλιομέτρων. Στο πέρασμά του έναν βράχο που φέρει γυαλί, διαμάντια και άλλους είδους κρύσταλλα. Quiz για τους anime fans: ποια πoλή γνωστή σειρά σας θυμίζει αυτή η γερμανική πόλη; Όντως από εκεί πήραν έμπνευση οι δημιουργοί της!

Ταινία που προτείνω αυτήν τη φορά 📺

Στο Ηνωμένο Βασίλειο του 2016, όταν ακόμη στην Ελλάδα προσπαθούσαμε να συνέλθουμε από το σοκ των capital controls, είχε μόλις εισαχθεί η δυνατότητα να συμπληρώσεις και να καταθέσεις έγγραφα σε δημόσια υπηρεσία μέσω του gov.uk . Ναι, της ίδιας πλατφόρμας από όπου πήρανε οι δικοί μας έμπνευση και την εφάρμοσαν 5 χρόνια μετά. Μια τεχνολογική επανάσταση και διευκόλυνση που πλέον θα διευκόλυνε τους πολίτες και δε θα σπαταλούσαν ώρες μπροστά από γραφεία στα ανάλογα ΚΕΠ. Εκτός κι αν είναι τεχνολογικά αναλφάβητοι.

Στην ταινία που σου προτείνω, ο Ντάνιελ Μπλέικ είναι ένας 59χρονος ξυλουργός, ο οποίος έπειτα από ένα σοβαρό καρδιακό επεισόδιο θα πρέπει να σταματήσει να δουλεύει μέχρι να επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Ο γιατρός τον κρίνει ακατάλληλο, όμως οι κοινωνικές υπηρεσίες θεωρούν ότι δεν δικαιόυται το επίδομα ασθενείας, αλλά ανεργίας. Οπότε και θα πρέπει να αποδείξει ότι ψάχνει ακόμη δουλειά.

Μπερδεύτηκες; Που να δεις και ο πρωταγωνιστής, που έρχεται αντιμέτωπος με τους δημόσιους υπαλλήλους της Αγγλίας, οι οποίοι δε μπορούν να δουν πέρα από τα κουτάκια. Που τον στέλνουν να συμπληρώσει διαδικτυακά τις φόρμες για να γλιτώσουν την ουρά ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος δεν ξέρει να κρατάει ούτε το ποντίκι.

Γιατί να δεις αυτή την ταινία;

Διότι ασχολείται με ένα κοινωνικό πρόβλημα που λίγοι έχουν αναπτύξει και σχολιάσει όπως θα έπρεπε. Το θέμα της κοινωνικής αντιμετώπισης κάθε ατόμου, ανεξαρτήτου ηλικίας και οικονομικής κατάστασης, όχι απλά ως έναν ακόμα αριθμό.

Σε μια ταινία που ξεχωρίζει για το διακριτικό χιούμορ της, αλλά δεν κρύβει την οργή και την έντονη πίκρα της, ισορροπώντας ενίοτε με τρυφερές συναισθηματικές στιγμές. Από τη στιγμή που αναλύει τη φύση του πρωταγωνιστή, τους ανθρώπους που συναντάει στη ζωή του, την παράκρουση που αντιμετωπίζει και τον προβληματισμό που θέτει μέχρι την κορύφωση της ταινίας. Ναι, γιατί στο τέλος πρέπει να καταλήξει κάπου.

Πράγματα που μου έκαναν εντύπωση 😮

Αυτή η στιγμή ενθουσιασμού όταν πέρασε η Αγγλία στον τελικό του EURO στη συναυλία των The Killers

Πώς θα έμοιαζε η Αθήνα αν ήταν φτιαγμένη με ξυλομπογιές;
Γιατί αγαπώ την Πορτογαλία

Οι 198 απάτητηες παραλίες της Ελλάδας

Αυτή η επική γκάφα με… παράξενο ελληνικό «ελαιόλαδο»

Έχω βάλει να παίζει στο background 🎧

Να σου εξομολογηθώ κάτι; Από την ημέρα που έφυγα για πρώτη φορά στο εξωτερικό, άκουγα ελληνικά τραγούδια (όχι σκυλάδικα, προς Θεού) και ενθουσιαζόμουν. Κι ένας λόγος παραπάνω όταν ανακάλυψα συγκροτήματα, τα οποία προσπαθούσαν να συνδυάσουν παραδοσιακή μουσική με πιο σύγχρονα είδη. Όπως αυτό το κομμάτι. Και στην πορεία ανακάλυψα κι άλλα.

Μέχρι την επόμενη φορά,