Αίγινα: Βουτιές στο νησί του Αργοσαρωνικού

Πως αντιλαμβάνεσαι ένα καλοκαίρι; Το θερμόμετρο έχει αρχίσει να ανεβαίνει, πιο κοντά ρούχα κρίνονται απαραίτητα αντί των μακρυμάνικων, ο ιδρώτας είναι πια συχνό φαινόμενο και η εύρεση σκιάς μετατρέπεται σε κυνήγι θησαυρού: ποιος θα τη βρεις πρώτος/πρώτη. Έχοντας πάντα κι ένα μπουκαλάκι νερό στο χέρι.

Φυσικά, δε νοείται αυθεντικό καλοκαίρι χωρίς θάλασσα, άμμο και μια γεύση αντηλιακού στα χείλη (γιατί μάλλον το άπλωσες κι εσύ λάθος κι έχεις μείνει με λευκά σημάδια σαν άλλος αρχηγός κάποιας φυλής). Και που μπορείς να βρεις περισσότερες επιλογές για θάλασσα; Μα φυσικά σε κάποιο νησί με τόσες παραλίες, σίγουρα δε θα προλάβεις να τις επισκεφτείς όλες!

Όπως θα κατάλαβες κι από τον τίτλο, θα σου μιλήσω για την Αίγινα. Ναι, εκείνο το νησί που βρίσκεται πολύ κοντά στην Αθήνα. Βασικά, μια ώρα και δεκαπέντε λεπτά με το καράβι της γραμμής, λίγο περισσότερο από μισή ώρα με το ιπτάμενο δελφίνι. Μέχρι να μπεις, να βρεις μια θέση να καθίσεις, να χαζέψεις το χώρο και τους επιβάτες, αλλά και να κυκλοφορήσεις σε όλους τους ορόφους, μόλις έφτασες!

Η Χώρα της Αίγινας, εκεί που έδρασε η πρώτης Ελληνικής κυβέρνηση

Δεν είναι ψέμα. Στην Αίγινα ξεκίνησε η πρώτη διακυβέρνηση του Ι. Καποδίστρια και του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Το αποτέλεσμα αυτού; Διάσπαρτα νεοκλασικά σε όλη την χώρα, το καθένα με τη δική του ιστορία και ξεχωριστή ομορφιά. Ένα από αυτά ήταν ο Πύργος του Μαρκέλου που κτίστηκε το 1802. Πήρε το όνομά του από τον ιδιοκτήτη του, αγωνιστη του 1821, ενώ ξεχώρισε ως χώρος φιλοξενίας υπουργών της νεοσύστατης Ελληνικής κυβέρνησης.

Σε μια βόλτα στα σοκάκια της χώρας, γρήγορα θα αγαπήσεις την αύρα του νησιού. Είτε μεσημέρι, είτε αργά το απόγευμα με βράδυ, θα βρεθείς δίπλα σε σπίτια με χρωματιστά παράθυρα, κρυμμένες αυλές με γιασεμί και πλακόστρωτα για να ανακαλύψεις.

Δίπλα παραδοσιακά καφενεία, ενώ κάποιες άμαξες θα βγουν στους δρόμους, μεταφέροντας επιβάτες σε άλλη εποχή.

Λίγο πιο πάνω από το κέντρο της χώρας, βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος του ναού του Απόλλωνα. Στο λόφο της Κολώνας, στέκει μέσα σε ερείπια, ο ένας από τους κίονες που κάποτε στήριζε το ναό.

Μια κατασκευή του 6^ου αι. π.Χ., ένας χώρος που χρησιμοποιήθηκε και στα μετέπειτα βυζαντινά χρόνια και περιλάμβανε άλλα πρόσθετα, όπως χώρους διαμονής των ιερέων, αναμονής για τους πιστούς, καθώς και χώρους που τιμούσαν όσους είχαν φύγει από τη ζωή. Σε αρκετές από τις ραφές που ανακαλύφτηκαν, βρέθηκε ποσότητα χρυσών κοσμημάτων, τα οποία μεταφέρθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο. Γιατί, δεν ήταν μόνο ο Παρθενώνας που κατακερματίστηκε και μεταφέρθηκε σε άλλη χώρα…

Όχι πολύ μακριά από τη χώρα, βρίσκεται ο παραδοσιακός οικισμός της Πέρδικας. Το λιμανάκι με τα ψαροκάικα είναι ιδανικό για φωτογραφία σε καρτ ποστάλ. Η πρώτη εικόνα πάντως που αντικρίζει ο επισκέπτης, είναι η υπερυψωμένη πλευρά από το λιμάνι, σαν ένα μεγάλο μπαλκόνι, όπου βρίσκεται ένας μικρός πεζόδρομος.

Στη σειρά υπάρχουν ταβέρνες, πασίγνωστες για τα φρέσκα ψάρια και τα θαλασσινά τους, ουζερί, μπαρ και καφετέριες. Αυτό που ξεχώρισα όμως, ήταν γνήσιο παγωτό φιστίκι με θέα τη θάλασσα.

Με κατεύθυνση στα ανατολικά

Ο δρόμος που συνδέει τη χώρα της Αίγινας με το τουριστικό θέρετρο της Αγίας Μαρίνας στην ανατολική πλευρά, κρύβει αρκετά αξιοθέατα. Πρώτο είναι το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, ένας επιβλητικός χώρος, που δέχεται καθημερινά χιλιάδες προσκυνητές.

Αποτελείται από το νέο, μεγαλύτερο σε μέγεθος και τον παλαιότερο, μικρότερο ναό, καθώς και άλλους χώρου που έζησε μέχρι το θάνατό του ο άγιος. Είτε πιστεύεις στα θαύματα είτε όχι, αξίζει μια επίσκεψη. Αξιοσημείωτο είναι, ότι κατά τη δικιά μου επίσκεψη, οι επισκέπτες δεν περιορίζονταν μόνο σε χριστιανούς αλλά και άτομα άλλων θρησκειών!

Για τους λάτρεις της ορειβασίας, ακριβώς πίσω από το χώρο του μοναστηριού, βρίσκεται η Παλαιοχώρα, η παλαιά περιοχή κατοίκησης της Αίγινας. Μέχρι το ερχομό και τη λεηλασία του πειρατή Μπαρμπαρόσα. Στη κορυφή δεσπόζει το Κάστρο ή ότι απέμεινε από αυτό, με τις εκκλησία των Αγίων Δημητρίου και Γεωργίου. Σαν μια άλλη καστροπολιτεία, όπως ο Μυστράς στην Πελοπόννησο, σώζονται κάποιες εκκλησίες με τοιχογραφίες και ερείπια σπιτιών. Αποτελεί σίγουρα μια ενδιαφέρουσα επιλογή για βόλτα.

Πιο μακριά από τις δύο προαναφερθείσες περιοχές, βρίσκεται ο ναός της Αθηνάς Αφαίας. Σαν ένας άλλος μικρός Παρθενώνας, στέκει πάνω στην κορυφή ενός λόφου, κρυμμένος πίσω από το πράσινο των πεύκων, με θέα στη θάλασσα.

Μια εντυπωσιακή κατασκευή, που σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση, συγκριτικά με τους υπόλοιπους ναούς της ελληνικής αρχαιότητας. Λέγεται, ότι με καθαρό ουρανό, διακρίνεται ο Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, καθώς και η Ακρόπολη, που σχηματίζουν ένα νοητό ισοσκελές τρίγωνο.

Αρκετές επιλογές για μπάνιο αλλά και ποτό στην Αίγινα

Το νησί διαθέτει αρκετές παραλίες, άλλες εύκολα προσβάσιμες, οργανωμένες και πολυσύχναστες κι άλλες λιγότερο γνωστές, μα με μια ιδιαίτερη αίγλη λόγω της έλλειψης πολυκοσμίας. Οι επιλογές ποικίλουν, καθώς και η παρέα που θα κάνεις τις επιλογές. Εγώ βρέθηκα σε μια από τις πιο γνωστές παραλίες, αυτή της Αγίας Μαρίνας, μιας και ήταν ούτε πέντε λεπτά με τα πόδια.

Άλλη παραλία, εξίσου γνωστή, αυτή του Μαραθώνα. Εκεί απαιτείται να βρεθείς από νωρίς, μιας και πολύ γρήγορα οι επιλογές για ξαπλώστρα εξαφανίζονται και σύντομα βρίσκεσαι σε κάποιο τραπεζάκι να περιμένεις να αδειάσει κάτι. Εξίσου καλή επιλογή και η πολύ κοντινή παραλία της Αιγινίτισσας.

Όσο για τις βραδινές καταστάσεις του νησιού, στη χώρα μαζεύεται ο περισσότερος κόσμος μιας κι εκεί λειτουργούν τα περισσότερα νυχτερινά μαγαζιά. Από μια χαλαρή μπύρα με θέα το λιμάνι μέχρι χορό δίπλα εκεί που σκάει το κύμα.

Η Αίγινα δεν είναι σαν τα κοινά, κοσμικά και πολυδιαφημισμένα νησιά. Ένα ακόμα κομμάτι γης που επιπλέει στη θάλασσα, που όμως κουβαλάει μεγάλη ιστορία, αρχαία και σύγχρονη. Μια διέξοδος από το καμίνι στο οποίο μετατρέπεται η Αθήνα και οι γύρω περιοχές.

Επίσης, είναι αρκετά φθηνή σε σύγκριση με τα υπόλοιπα νησιά της Ελλάδας. Μπορείς να βρεις μέρη να φας και να πιεις χωρίς να ξοδέψεις μια περιουσία. Διάβασε εδώ για μερικά ακόμη ελληνικά νησιά που ενδείκνυνται για οικονομικές αλλά ποιοτικές διακοπές!

Αν βρεθώ κάποια στιγμή ξανά στην Αίγινα:

Από το λιμάνι της Πέρδικας φεύγουν καθημερινά καραβάκια για το νησί της Μονής. Μόνιμοι κάτοικοι του νησιού είναι κυρίως ζώα που έχουν συνηθίσει την ανθρώπινη παρουσία, όπως ελάφια, αγριοκάτσικα, παγώνια και σκίουροι. Μια μέρα παραπάνω χρειαζόμουν για να πεταχτώ κι εκεί!
Θα ήθελα να επισκεφτώ το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αίγινας, μιας και εξάντλησα σχεδόν τους βασικούς αρχαιολογικούς χώρους της,
καθώς και το Μουσείο του Χρήστου Καπράλου, σε κοντινή απόσταση από τη χώρα με γλυπτά, κεραμικά, χάλκινα καθώς και έργα ζωγραφικής αλλά και σφυρήλατο μολύβι.
Να πάρω, όχι ένα βαζάκι, αλλά ένα κουβά με φυστικοβούτυρο Αιγίνης! Είναι πραγματικά υπέροχο και σίγουρα αξίζει να δοκιμάσεις. Κι αν εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο, βρεθείς στην Αίγινα, φάε και μια κουταλιά στην υγειά μου και θα με θυμηθείς!
Να εξερευνήσω τον αρχαίο Ελαιώνα της Αίγινας, χώρος σπάνιας ομορφιάς με ελαιόδεντρα αρκετών αιώνων!

Κάποιες χρήσιμες πληροφορίες να δώσω:

Προτίμησε την ενοικίαση αυτοκινήτου η μηχανής. Αν και η σύνδεση με τα λεωφορεία (1.80 το εισιτήριο) είναι αρκετά καλή και συχνή για νησί, ένα δικό σου μεταφορικό μέσο θα σου λύσει τα χέρια. Ειδικά αν επιλέξεις να μείνεις για ένα βράδυ ή και κάτι παραπάνω.
Για τα ακτοπλοϊκά, υπάρχουν δρομολόγια από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Δε χρειάζεται απαραίτητα να τα πάρεις την προηγούμενη ημέρα. Εκτός αν είσαι κι εμένα και δε θέλεις να τρέχεις τελευταία στιγμή (από 13 με 16 ευρώ μετ’ επιστροφής).
Να φας φρέσκο φιστίκι, καθώς και στις υπόλοιπες μορφές του, όπως παγωτό, γιαούρτι, φυστικοβούτυρο, σε παστέλι και αν είσαι σε τσακίρ κέφι, δοκίμασε λικέρ με φιστίκι από την Αίγινα. Είναι άλλωστε το τοπικό τους προϊόν.
Και για ακόμη περισσότερες προτάσεις για το νησί, δείτε το aeginaproject.com

Θα τα ξαναπούμε, Αίγινα