Αν είμαι τυχερός δε θα έχω πέσει από καμιά γόνδολα

Ναι, καλά κατάλαβες! Αυτό το μήνυμα θα έχει σταλθεί όταν εγώ (καλώς εχόντων των πραγμάτων) θα είμαι στην Ιταλία. Τώρα, γιατί από όλα τα μέρη να βρεθώ εκεί περίοδο καλοκαιριού, μεγάλη ιστορία.

Για αυτό βέβαια κι αυτό το μήνυμα θα είναι λίγο βεβιασμένο, ελπίζω όχι τόσο πρόχειρο. Βλέπεις δεν ήθελα να χαλάσω το πρόγραμμά μου, όπως κάποτε σου είχα υποσχεθεί ότι θα σου γράφω κάθε δύο εβδομάδες. Κάποιες φορές κάνω κι εγώ ένα διάλειμμα, άλλες φορές δεν προλαβαίνω και σταματάω να πάρω ανάσες.

Σήμερα λοιπόν, εν μέσω των διακοπών, σου γράφω μια μικρή ιστορία για το μέρος που βρίσκομαι. Κάτι περιέργο, κάτι ιδιαίτερο, κάτι διαφορετικό που ανακάλυψα για τη Βενετία.

Που λες λοιπόν, στα τέλη του 17ου έως τον 19ο αιώνα, τα εξωτικά ζώα, όπως λιοντάρια και ρινόκεριοι ήταν πολύ δημοφιλή κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού. Έτσι λένε ότι διασκέδαζαν τα πλήθη και τον εαυτό τους.

Κατά τη διάρκεια ενός καρναβαλιού το μακρινό 1819, οι ντόπιοι αποφάσισαν να φέρουν έναν ελέφαντα και να τον κρατήσουν στη Riva degli Schiavoni. Ο ελέφαντας, τον οποίο αποκαλούσαν Jacopo, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο ρόλος του θα ήταν να διασκεδάζει τους βασιλικούς καλεσμένους, τον Φραγκίσκο Α΄, αυτοκράτορα της Αυστρίας, και τη σύζυγό του. Ήταν καρναβάλι και μάλλον ήθελε να διασκεδάσει ο ίδιος.

Στο πλαίσιο του εορτασμού, οι Βενετοί άρχισαν να ρίχνουν μερικές ριπές με τα κανόνια του πυροβολικού, τόσο δυνατές με αποτέλεσμα να προκαλέσουν ζημιές στις προσόψεις ορισμένων σπιτιών. Όμως ο θόρυβος δεν αναστάτωσε μόνο τον κόσμο που βρισκόταν εκεί, αλλά και τον Jacopo που βγήκε εκτός ελέγχου, να χτυπιέται, να είναι ανήσυχος.

Έτσι οι ντόπιοι αποφάσισαν γρήγορα ότι θα ήταν καλύτερα να φύγει από τη Βενετία. Πως τους ήρθε εξαρχής να τον φέρουν εκει… Για το σκοπό αυτό, έφεραν μια τεράστια βάρκα και προσπάθησαν να κατευθύνουν τον ελέφαντα να μπει μέσα. Ωστόσο, τα νερλα ήταν άγρια και το πλεούμενο ασταθές. Μετά από τέσσερις άκαρπες προσπάθειες επιβίβασης του ζώου, ο Jacopo τοποθετήθηκε σε μια κοντινή αποθήκη για τη νύχτα.

Ο ελέφαντας όμως δεν ήταν ευχαριστημένος με τη διαμονή του και γρήγορα κατάφερε να ξεφύγει και άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους της Βενετίας. Αναφέρεται ότι σταμάτησε σε πολλές αγορές για να φάει φρούτα και… να πιει καφέ!! Πήγε προς την Calle del Dose, διέσχισε το Campo della Bragora και ανέβηκε τη Salizada Sant’Antonin και στη συνέχεια μπήκε σε μια κοντινή εκκλησία. Μάλλον για μετάνοια, να ανάψει κανένα κεράκι, δεν ξέρουμε.

Όλο αυτό το διάστημα βέβαια, οι στρατιώτες πυροβολούσαν με τα τουφέκια τους το χοντρό δέρμα του, χωρίς να καταφέρνουν να κάνουν κάτι στον ελέφαντα. Για να προστατευτεί περισσότερο, ο Jacopo μετακινούσε τους πάγκους για να χτίσει ένα είδος φρουρίου μπροστά από τον κεντρικό βωμό της εκκλησίας. Στην πορεία όμως έσπασε μια από τις επιτύμβιες πλάκες στο πάτωμα της εκκλησίας, παγιδεύοντας το πόδι του. Οι αρχές βρήκαν ευκαιρία και έφεραν ένα κανόνι και άνοιξαν μια τρύπα στον πλευρικό τοίχο της εκκλησίας. Με δύο πυροβολισμούς, έστειλαν στον άλλο κόσμο τον Jacopo.

Μετά το συμβάν, έστειλαν το σώμα του στην εκκλησία του San Biasio. Από εκεί πούλησαν συνέχεια τον ελέφαντα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Πάντοβα. Κι έτσι Jacopo πέρασε για πάντα στην ιστορία.

Στα δικά μας λοιπόν

(τελικά δε θα έχω προλάβει να προσθέσω τα απαραίτητα, οπότε ορίστε μερικά δωράκια links)

Πράγματα που μου έκαναν εντύπωση 😮

Η σωστή η διαφήμιση για την τέχνη και τα μουσεία

Αυτό το τουριστικό βίντεο για το Όσλο. Δες το.

Το ελληνικό νησί που κινδυνεύει να εξαφανιστεί.

Μια ιδιαίτερη θεωρία για τις φιλίες.

Έχω βάλει να παίζει στο background 🎧

Κάτι καλοκαιρινό, γιατί εντάξει, Ιούλης μπήκε. Βάλτο στα ακουστικά, στο αμάξι ή χόρεψε και μόνος/μόνη στο σαλόνι κάτω από το aircondition. Αλλιώς, όντας τυχερός/τυχερή, παίξτο στην παραλία.

Μέχρι την επόμενη φορά,